Kievitloop

Vanmorgen stond ik om half 7 naast mijn bed om vandaag een korte duurloop van 5 kilometer te doen. Voor menigeen zal deze afstand een lange zijn, maar als je voor de marathon traint is 5 kilometer een korte. Einstein wist het al: alles is relatief en zelfs dat.

Met relativeren kun je niet vroeg genoeg beginnen....

Met hardlopen trouwens ook, want het was vanmorgen al behoorlijk warm.

Met deze minimumtemperatuur zal de korte te koude periode wel weer snel weggepoetst zijn in de 30-daagse temperatuuranomalie.

Ik liep grotendeels dezelfde route als eergisteren naar het stille weggetje tussen de weilanden. Daar werd ik begroet door een tweetal kieviten, die luidruchtig boven de weilanden hun capriolen in de lucht uitvoerden.
Na het keerpunt op het doodlopende weggetje stak ik de A44 over via de loopbrug. Via het industrieterrein liep ik naar de nieuwe fietstunnel. Daar zag ik twee kleine vogels uit het ondiepe slootje komen en naar een weiland aan de overkant vliegen.

Ik kon niet precies achterhalen, welke vogel het was. Even later was het heel duidelijk, toen een tweetal kieviten een grutto uit de wei joegen. De grutto ging op het hek zitten.

Na 5 kilometer lopen op een nuchtere maag was ik thuis, waar ik me douchte en ging ontbijten. Met een bodem in mijn maag fietste ik naar de volkstuin.

Daar het heerlijk fietsweer was, reed ik via een omweg van 20 kilometer via Wassenaar, Valkenburg en Oegstgeest naar huis terug. Zo kon ik de kievitloop er rustig uittrappen.