Een bijzondere schaatsles

We werden vanmorgen om half 6 gewekt door onze oudste kleinzoon, die tussen ons in kwam liggen. Hij viel snel in slaap en wij ook. Een uur later hoorden we de wekker en kwam ook de jongste kleinzoon naar beneden. Ik deed mijn sportkleding aan en dekte de ontbijttafel, waar we om half 8 met zijn vieren aan zaten.

Om kwart over 8 zaten we op de fiets om naar IJshal De Vliet te rijden voor het vakantieschaatsen. Daar huurden we schaatsen voor de oudste kleinzoon, die bij opa's groep schaatsles zou nemen.

De jongste ging naar de ijshockeybaan om met een rekje zijn eerste schaatsles te krijgen. Oma bleef bij hem en zou hand- en spandiensten verrichten.
Met 18 kinderen was het de drukste dag op de funbaan van deze Herfstvakantie. In totaal kwamen er 80 kinderen op de schaatsinstuif af, waar de teller gisteren op 70 stokte. Een hoopvol begin van het schaatsseizoen.

Het thema van de les was dieren. Uitgaande van de aap, die de juiste houding heeft om te kunnen schaatsen belandden we bij de olifanten, die met het stampen snel vooruit gingen op de smalle ijzers. De pinguïns, de ijsberen, de zeearenden en de ijsvogels, al deze dieren hadden een speciale manier van voortbewegen. 

De trein van gisteren was getransformeerd in een slang, die over de baan kronkelde. Met "Witte zwanen, zwarte zwanen" werkten we toe naar het slotakkoord: tikkertje, in dit geval tweelingtikkertje.


Toen ik na de schaatsles aan de Stammtisch van de trainers aanschoof, vertrouwde Marja mij toe: "Ik was heel erg blij met Ada."
Mijn antwoord was geheel naar waarheid: "Dat ben ik al 45 jaar!"
De jongens speelden nog wat in de kantine, waarna we naar huis fietsten voor de lunch. Ik stapte om kwart voor 1 op de fiets naar de IJshal, waar ik een kinderpartijtje zou geven. Een appje, dat naar mij toegestuurd was, dat het kunstschaatsers betrof, had mij niet op tijd bereikt. Een kunstschaatsster van KSVR nam de honneurs waar. Daar ik mijn schaatsen al aan had, reed ik een rondje of 30 op de 250-meterbaan, waarna ik naar station De Vink fietste. Daar hadden we om 3 uur afgesproken. We zouden onze kleinzoons naar Rotterdam brengen.

In de metro las Ada een stuk voor uit "De kleine kapitein" van Paul Biegel. Later zou ik dat voorbeeld volgen door uit deze klassieker te lezen.
Na de macaronischotel wandelden wij terug naar Blijdorp, waar we het metrostation binnenwandelden voor de terugreis naar huis. In de metro was het druk, daar de lijn tussen Delft en Rotterdam eruit lag voor de reparatie van een spoorbrug.

Opa en oma hadden ondertussen gezien, dat de een flinke bui waren misgelopen. Zodoende konden ze nog meer nagenieten van een bijzondere schaatsles.