Een bijzondere verjaarsvisite

Onze jongste kleinzoon werd vandaag 4 jaar. Zondag hebben we dat in Rotterdam gevierd. Gisteren kregen we het bericht, dat de jongens woensdagmorgen wel schaatsles wilden krijgen van opa. Praktisch gezien was het het handigste, dat de kleinzoons vandaag zouden komen logeren.

Vanmiddag om 3 uur werd dit duo door de ouders gebracht. Voor die tijd hadden we al een aardig programma afgewerkt op deze wisselvallige herfstdag in de Herfstvakantie.

Om half 7 stond ik op en deed de gebruikelijke metingen. De bloeddruk was met 121 om 69 lekker laag, maar het gewicht was dat met 67,5 kilo niet. Ik ontbeet met Ada, waarna ik naar IJshal De Vliet fietste, waar vandaag de tweede dag van het vakantieschaatsen was.

Om 9 uur begon de driedaagse clinic van de Sven Kramer Academy op de 250-meterbaan. Er waren 13 kinderen op af gekomen. Daarnaast reed nog een groep kinderen met een dagkaart op de bovenbaan.

Op de ijshockeybaan schaatsten verdeeld over een paar groepen 26 kinderen rond.


Zelf had ik met Walter en Sophia een groep van 16 kinderen. Uiteraard ging het er zeer serieus aan toe. Met de door mij gedragen kledij verwacht je immers niet anders.

Het thema was transportmiddelen. Deze passeerden in rap tempo de revue.

We begonnen op de fiets om via de mountainbike op de racefiets te belanden. Zo belandden we bij de skilift, die ons in een paar etappes omhoog bracht naar de besneeuwde bergen. Daar gingen we eerst langlaufen en daarna slalommen. Beneden aangekomen wachtte ons de kruiwagen, waarmee we gingen rijden. Deze werd vol mest geschept en een eind verderop leeg gekiept. 

Daarna stapten we op de trein, die af en wat wagons verloor onderweg. Deze werden dan weer opgehaald. In plaats van tikkertje schakelden we de scheepvaart in middels "Schipper mag ik overvaren?"
Na de leuke les ging ik naar boven, waar net gedweild werd. Ik praatte een tijd met 2 schaatsers uit Rijpwetering. Eén van hen was met 87 jaar vermoedelijk de oudste schaatser in IJshal De Vliet.

Daarna reed ik met een viertal "Krasse knarren" 40 rondjes. De eerste 7 had ik moeite met het tempo. Als je net les gegeven hebt aan kinderen, zit je niet meteen in de Diesel-modus.

Maar toen ik eenmaal op stoom was kon ik aardig door kachelen. Aad Kleijweg en Jan van Rijn brachten me in de 36-ers en deze kon ik met wat uitstapjes van rondjes in de 35 seconden goed volhouden. De 36e ronde ging in 36,002 seconden.
Na 40 rondjes had ik de 10 kilometer volbracht en bolde ik nog een zestal rondjes uit voordat ik van de baan afstapte. De andere "Krasse knarren" reden nog een tijdje door.


Ik fietste naar huis, waar mijn vrouw mij vroeg, of ik bij de bakker een Duinenbrood en chocolaadjes wilde halen. Ik trok mijn sportschoenen aan en met een klein rugzakje deed ik dat hardlopend.

Daar ik nog wat meer wilde trainen, bracht ik het brood thuis en liep naar de faunapassage onder de A44. Onderweg zag ik aardig wat laatbloeiers.


In het vochtige herfstweer gedijen de paddenstoelen uitstekend.


Thuis douchte ik me en stapte op de weegschaal, die 66,4 kilo aangaf. Een kilo lichter voelt toch prettiger. Ik lunchte en wachtte op de kleinkinderen, die werden gebracht door hun ouders. Nu konden opa en oma de jarige Job écht feliciteren.

Na de koffie en thee kon het logeerpartijtje beginnen. Het was inderdaad een bijzondere verjaarsvisite.