Dansen aan Zee

Als trainer behoor je altijd op zoek te zijn naar nieuwe oefenstof. Het is immers bekend, dat een lichaam went aan prikkels, dus je wordt niet beter als je jaar in jaar uit dezelfde oefenstof afwerkt. Je zult deze oefenstof dus regelmatig moeten voorzien van nieuwe prikkels.
Nu wil het toeval, dat ik vorige week zaterdag een strandfeest had in Zandvoort, waarin dansmuziek uit de afgelopen 60 jaar gedraaid werd. We stonden veel op de dansvloer met allerlei verschillende dansen en ik merkte, dat bij vrijwel iedere dans je andere spieren belastte.

Dit bracht mij op het idee om deze dansen te gaan gebruiken bij de strandtraining, die ik gisterenavond namens de IJVL mocht verzorgen. Het thema had ik al in mijn achterhoofd: Dansen aan Zee.

Mijn naam en faam als trainer was me vooruit gesneld, want 's middags regende het via de mail afzeggingen. Toen het 's avonds om 7 uur ook nog eens begon te regenen, beloofde het niet veel goeds.
Maar in de auto van Jos Drabbels werden we beloond met een prachtige regenboog en bij aankomst op het parkeerterrein in Katwijk-Noord was het inmiddels droog geworden. En zo hoort het ook.
Uiteindelijk waren we met zijn zevenen. We liepen via "Het Wantveld" naar het strand voor de Boulevard. Hier deed ik, na het statisch zitten op 1 been, uit de doeken, welke training ik in petto had.
Na een stukje dribbelen deden we als eerste dans de twist, waarbij je 100% gegarandeerd de bovenbenen gaat voelen.

Ook de pogo passeerde de revue.

We dribbelden naar de duinen voor een Steigerung heuvelopwaarts en een piramide van 30, 60, 90, 60 en 30 seconden schaatssprongen lichtjes ophoog met telkens 30 seconden rust tussendoor.
Aansluitend gingen we sluipen, de oefening, die ik bedacht had na het bezoek aan het Karl May Museum in Radebeul. Als kind speelde ik vaak Indiaantje, waarbij we ook door het gras slopen.

Ik was rechtopstaand bijna net zo lang als de sluipende Wil Verbeij, maar dit terzijde.
De strandstoelslalom stond ook weer op het programma, waarna we toe werkten naar de climax van de training.

Tot grote hilariteit van de wandelaars op het strand deden we de meest Hollandse dans, die er bestaat: de polonaise. Maar dan wel de sportieve variant ervan. De achterste danser moest naar voren sprinten en dan tweeënhalve ronde om de polonaise lopen en vooraan aansluiten. Dan startte de dan achterste persoon.
Het was jammer, dat we maar met zijn zevenen waren. Maar hoe dan ook, bekijks trokken we wel....
Voor degenen, die dachten, dat het ergste achter de rug was: dan kent men Bert Breed nog niet!

De volgende oefening betrof de Kozakkendans.




Hier heeft Poetin niet van terug....

Na een line dance, waarbij de lijntrekkers aan hun trekken kwamen, volgde de balletuitvoering van de IJVL. Het Zwanenmeer werd een Tranenmeer.

Met kunstschaatsen scoort Nederland al 50 jaar zeer matig, maar na de choreografie, die gisteren op het strand van Katwijk werd vertoond, gaat dat bij de komende Olympische Spelen totaal anders worden!

De zwaarste dans was voor het laatst bewaard: de Schotse sabeldans.

Zoals iedereen weet, worden de belangrijkste ritten bij het schaatsen tegenwoordig in de laatste paren verreden. Op het hoogtepunt moet je stoppen. Dat deden wij dan ook met de laatste strandtraining van 2014. De eer om de strandtrainingen waardig af te sluiten was weggelegd voor Marjolein Donkerbroek, die voor deze majestueuze bokkensprong door de deskundige jury beloond werd met een 9,9!