"Linksaf, Kees!"

Gisterenavond zat ik op de bank de krant te lezen, toen ik een felle lichtflits door de gordijnen heen zag komen. Een seconde later hoorde ik een harde donder, die minstens 10 seconden lang aanhield.
Nu is er in de volksweerkunde het gezegde "Onweer in het dorre hout maakt de winter lang en koud", maar mijn ervaring is, dat je het de eerste tijd dan juist kan vergeten. De bovenlucht is veel te instabiel om tot vast winterweer te komen.
Na de hagel van gisterenavond was het vannacht behoorlijk afgekoeld in Nederland.

En dat met een westenwind! Op www.weerwoord.be zag ik deze foto's van natuurijs.

De bovenste is bij Zoetermeer genomen, de onderste bij de Loosdrechtse plassen.

Zelf was ik terugfietsend van de Leidse IJshal bij het Ter Waddingerbos tot mijn verbazing op een sloot met een vliesje ijs gestuit. Het water is, na het warmste jaar ooit desondanks al zo hard afgekoeld, dat met 1 graad vorst zich al een vliesje ijs vormt. Een hoopvol teken.
In de IJshal waren een kleine 20 "Krasse knarren" op komen dagen, iets minder dan de afgelopen weken. We hebben op het spiegelgladde ijs heerlijk gereden. De piramide ging vrij geruisloos, al was er op het eind een prachtige opmerking.
Kees Borst, ooit Nederlands kampioen op natuurijs bij de veteranen, moest zichzelf in de bocht corrigeren. Hij haalde zijn linkerarm van zijn rug, waardoor het leek of hij het teken gaf, dat hij linksaf sloeg. Dit ontlokte aan Edwin Minnee de snaakse opmerking: "Linksaf, Kees!"

Zoals gebruikelijk nam ik de 25 rondjes linksaf voor mijn rekening. Dit met het oog op de 1000 rondjes van Leiden aanstaande zondag. In een gelijkmatig tempo volbracht ik de 5 kilometer in het tempo, dat ik zondag hoop te halen.

Voor het goede doel, waarvoor ik de 200 kilometer ga schaatsen, kan ik nog wel wat sponsors gebruiken. Wie wil mij zondag sponsoren bij de 1000 rondjes van Leiden? Ieder bedrag is welkom.