Lood om oud ijzer

Met een stormachtige wind in de rug fietste ik naar de Vondellaan, waar ik op het gladde ijs van de Leidse IJshal de generale repetitie had voor de 1000 rondjes van Leiden.

Op het laatste moment had ik nog wel een wijziging aangebracht in mijn voorbereiding. Bij het uitrijden dinsdagmorgen had ik het idee, dat ik met 1 schaats een beetje weggleed. Bij een inspectie gisterenavond bleek, dat er inderdaad in het midden van 1 ijzer een botte plek zat.
Het was te laat om ze nog te gaan slijpen, maar nu bleek het grote voordeel van de kluunschaatsen: je kunt er gewoon andere ijzers onder klikken.

Ik liet mijn "binnenijzers" thuis en nam mijn "oude ijzers", die ik vooral gebruik voor buitenijs, mee.

Denk nu niet, dat het wisselen van ijzers lood om oud ijzer is. Er zijn een paar kleine doch essentiële verschillen. De buitenijzers zitten wat meer naar voren en zijn meer geslepen als een Friese doorloper. Je rijdt er makkelijker mee uit scheuren en over oneffenheden als gekrookt riet heen.
De binnenijzers zitten meer als een hoge noor onder je voeten. Ze zijn ook wat hoger, zodat je de bochten makkelijker loopt. Bij de buitenijzers kom je bij hoge snelheid, als je schuiner moet hangen, eerder met je schoen op het ijs. In die zin zit er een snelheidsbegrenzer op.
Hierbij kreeg ik nadrukkelijk te maken bij de tweede 15 rondjes. Wim van Huis ontsnapte met Wierd Wagenmakers, Arthur van Winsen en Martin Langbroek, terwijl Bert Raaphorst op kop reed. Bert schroefde het tempo bij zijn 5 rondjes fors op, terwijl Henk Distelvelt er nog een schepje bovenop deed.
Pas na 10 rondjes hadden ze het peloton "Krasse knarren" gedubbeld. En zelfs dat werd nog in twijfel getrokken door de kop van het peloton, terwijl ik, bungelend aan de achterzijde had geconstateerd, dat het daadwerkelijk gelukt was.
"Ze gunnen me niet, dat ik hen een rondje lap", zei Wim, waarop ik antwoordde: "Van je vrienden moet je het hebben...."

Voor de rest liep de generale repetitie met 20 "Krasse knarren" behoorlijk goed. Elfstedenmaat Jaap de Gorter, de trotse aanvoerder van het fameuze "Team de Gorter", dat "Team Fugers" al voor de start van de 1000 rondjes definitief heeft verslagen, was onze gelederen komen versterken.

Van mijn rug had ik nauwelijks last. Gisteren was ik daar bang voor geweest, maar kennelijk heeft het smeren met Spiroflor goed geholpen. Gelukkig maar, want anders was het zondag loodzwaar geworden op mijn oude ijzers.