Cronesteyn en 't Vogelhoff

Het was een prachtige winterdag. Ook al was de 15 cm sneeuw, die gisteren gevallen is, goeddeels weggesmolten, het resterende sneeuwlaagje maakte het landschap toch winters en zorgde ervoor, dat het nadat de zon achter de kim was verdwenen, de temperatuur snel naar beneden ging.


Gisteren maakten we plannen om vanmiddag naar de tentoonstelling "Van Mali naar Memphis, en terug" in het Rijksmuseum voor Volkenkunde te gaan.

Maar het was zulk verrukkelijk winterweer, dat het zonde was om binnen te blijven. Om 1 uur fietsten Ada en ik naar het park "Cronesteyn". Op het totaal verijsde fietpad zag het er uit zoals op onderstaande foto van de Erasmusbrug.

Op het fietspad naar theehuis "De tuin van de smid" zagen we takken op het fietspad liggen. Dat was bedoeld om fietsers te waarschuwen, dat het daar gevaarlijk rijden was. Net zoals je bij natuurijs wel eens takken ziet liggen om een wak te markeren.
In het theehuis dronken we warme chocolademelk en koffie, waarna we over flinke stukken ijs op het voetpad wandelden. Stond ik in 2014 toch een keer op natuurijs! Door het bos rond voormalig kasteel "Cronesteyn" wandelden mijn vrouw en ik parallel aan de Oostvlietweg, waar we uiteindelijk op zouden lopen tot het klaphek bij de ingang van "'t Vogelhoff".
Over het door schapen flink besmeurde fietspad langs de volkstuinen van "Roomburg" in de richting van de fietstunnel onder de A4. Wij klommen echter over het houten hek en kuierden over de dijk tussen 2 totaal dichtgevroren sloten door terug naar de Oostvlietweg. Verrassend, want in de Stevenshof was nauwelijks ijs op de sloten te ontwaren.

Halverwege de dijk passeerden we een kleine kudde schapen.


Bij de Oostvlietweg kwamen we bij de boerderij met botenloods, waar gisteren het lijk van een vermiste man was aangespoeld.

Daar we niet voor ramptoerist in de wieg waren gelegd, liepen we weer terug naar "Cronesteyn". Vlak voor de Lammebrug kwamen we Fré Kreuger tegen, die ook een frisse neus aan het halen was. Haar vader, F.H. Kreuger, heeft inmiddels aardig wat lekker lezende boeken op zijn naam staan. Ook in zijn vrije tijd is deze bibliothecaris nooit te beroerd om gevraagd en ongevraagd wat leestips te geven.

Terug bij het theehuis haalden we na een rondje langs de bevroren sloten in "Cronesteyn" onze fietsen op, waarna we in de avondschemering op huis aan fietsen. De winterprik is helaas van korte duur, maar we hebben er vandaag erg van genoten.