Ieder jaar koop ik voordat ik aan de marathontraining ga beginnen, een paar nieuwe hardloopschoenen. De reden: de demping. Deze gaat er na verloop van tijd stukje bij beetje uit. De periode voor de marathon loop je dusdanig veel, dat het voor de knieën prettig is, dat het neerkomen gedempt wordt.
De marathon van Leiden, waarbij je na de finish hutspot met klapstuk krijgt, is dit jaar op zondag 12 mei. Normaal gesproken begint in maart na het schaatsseizoen mijn looptraining pas serieus, zodat ik veelal in februari en soms in maart de nieuwe schoenen koop.
Dit jaar is met de komst van IJshal De Vliet ook de terugkeer van een roemrucht sportfestijn van weleer: de wintertriatlon. Op 3 maart sta ik aan de start voor de 10 kilometer hardlopen, 50 kilometer fietsen en 20 kilometer schaatsen. En daar het niet slim is om dan de schoenen nog niet ingelopen te hebben, fietste ik vanmorgen in de vrieskou naar De Hardloopwinkel in Leiden.
Er lag een wit laagje van aangevroren hagel en sneeuw op de fietspaden. Een mooie test voor de nieuwe hardloopschoenen. Mijn keuze viel wederom op Mizuno, doordat deze bij een nat wegdek meer grip hebben dan andere hardloopschoenen. Ditmaal koos ik Mizuno Wave Sky 7.
Die 7 kwam tot uiting in de loop, die ik vanaf De Hardloopwinkel ging maken. Ik liep naar het Plantsoen, waar ik het Singelpark oppikte. Het was zonnig weer en de temperatuur klom tot 4 graden boven het vriespunt.
Het was in het licht winterse Leiden een prachtige loop, waarvoor ik graag af en toe stopte om een foto te maken.
Een ijsvloer op op de wateren mag ik graag zien, ook al is deze uiteraard nog veel te dun om aan schaatsen te kunnen denken.
Ter hoogte van de Witte Singel kwam ik "Krasse knar" Aad Kleijweg tegen, met wie ik uiteraard even sprak.
Langs de Hortus Botanicus liep ik langs de Witte Singel terug naar het Plantsoen.
Tijdens een eerste winterse duurloop van 7 kilometer bleek het paar Mizuno Wave Sky 7 prima te voldoen als Singelparkloopschoenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten