Trainingsdieren en feestbeesten

Op deze Dierendag begon het echte schaatsseizoen met de eerste training van de "Krasse knarren".

En op de eerste dag na de jaarlijkse 3 oktoberviering was er meteen een scheiding de geesten. Pardon, beesten. Vanmorgen was duidelijk te zien, wie tot de categorie trainingsdieren behoorde en wie zichzelf onder de feestbeesten schaarde.

De trainingsdieren waren om 9 uur aanwezig voor de eerste piramide van dit schaatsseizoen. De feestbeesten blonken uit in afwezigheid, mogelijk afgeschrikt door de aankondiging, dat er een alcoholcontrole plaats zou vinden. Kennelijk zagen diverse feestbeesten op tegen de blaastest.

Maar goed, als trainer moet je je bezig houden met degenen, die er niet zijn. Er reed een man of 15 op de buitenring van de Leidse IJshal, terwijl Gé van Goozen op de binnenring met grote regelmaat zijn kleinzoon de beginselen van de edele schaatssport bijbracht.

In een treintje van afwisselend 7 tot 10 trainingsdieren reden we de 125 rondjes, waarbij ik zelf de 25 weer in mijn eentje voor mijn rekening nam. De eerste 5 waren voor Frits van Huis, die hier speciaal voor uit Afrika was gekomen. De feestbeesten kunnen hier een voorbeeld aan nemen!

Na de dramatische start van 2016 verliep de start van schaatsseizoen 2016 een stuk beter. Ik reed veel stabieler, maar ik had nog wel wat moeite om de bocht voluit in te knallen. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.
Als deze training de toon zet voor de rest van het seizoen, dan ziet het er goed uit voor dit trainingsdier.

Winterverwachting

We hebben een extreem warm jaar achter de rug, zoals duidelijk te zien is op deze 30-dagen anomalie.

Naast de voortschrijdende klimaatverandering speelde dit jaar een sterke el Niño een belangrijke rol. Met de flink verstoorde weerpatronen is het lastig om grip op het weer te krijgen.
Wat dit jaar opviel waren de grote regionale verschillen. In juni verzoop het zuidoosten van het land, terwijl het in het noordwesten te droog was, zoals er eerder in het jaar winters was in het noordoosten, waar het in het westen niet wilde lukken. Ook gisteren waren de regionale verschillen weer enorm.

Ik verwacht, dat de regionale verschillen deze winter wel weer eens behoorlijk groot kunnen zijn. Een weerpatroon wil zichzelf nogal eens herhalen.
Kijk ik naar de grote el Niño's, dan zie ik aardig grote overeenkomsten met die van het jaar 1983. Mijn verwachting is, dat we een winter krijgen als 1984. Het Hellmanngetal was toen 37. Op zich is dat voldoende voor een aardige natuurijsperiode, maar doordat de vorst destijds gespreid was over 4 maanden, kon er slechts op een enkele losse dag geschaatst worden. Mijn verwachting is, dat we komende winter wel op natuurijs komen, maar dat het beperkt zal zijn tot een paar dagen Vogelplas.

Grijp dus uw kans, als deze zich voordoet. Als het kan, dan moet het!

OntSpanje

Ieder jaar heeft de 3 oktoberviering in Leiden een thema. Dit jaar was gekozen voor OntSpanje.

Voor ons begon de dag vroeg, daar we traditiegetrouw meededen aan het koraal onder leiding van Wim de Ru.

Het regende lichtjes, toen wij bij het Van der Werfpark aankwamen, doch al spoedig werd het droog en bij de inzet van het eerste lied, "Geluckig vaderland" met als openingszinnen "Geluckig is het land, dat God den Heer beschermt", verscheen er een regenboog aan het firmament. Hoe Bijbels verantwoord wil je het hebben?
Na een negental Oudhollandse liederen gezongen te hebben met ruim 1000 zangers, fietsten Ada en ik naar de Vondellaan.

Het was een hele overgang, want koraal komt alleen maar voor in (sub)tropische wateren en wij vertrokken naar het bevroren water van de Leidse IJshal. Op het keiharde ijs namen we de eerste schaatsles van het seizoen.
Ada zat in een groepje bij Jaap Kroes, samen met 2 andere schaatsers werd ik door Paula van Hoek aan het werk gezet. De nadruk lag bij de openingstraining van dit seizoen op de bochtentechniek. In het begin ging het ondanks het spiegelgladde ijs een beetje stroef, daar je toch nog zoekend bent naar het juiste drukpunt. Je moet dan veel druk opbouwen en je na de afzet ontspannen.

Mijn bocht ziet er wat onevenwichtig uit, met vrij kort glijden op links en lang op rechts, maar dat is wel de manier om de 1000 rondjes van Leiden te volbrengen. Over ruim 2 maanden mag ik weer aan de bak voor de 7e editie van deze Alternatieve Elfstedentocht.

Na de dramatische eerste maanden van 2016 was ik blij, dat de bochten eindelijk weer lekker liepen. Voor de schoonheidsprijs ga ik niet. Laat ik eerst maar weer eens stabiel én ontspannen schaatsen.

Na thuis gegeten te hebben, fietste ik naar de Rijn- en Schiekade, waar ik mijn fiets stalde om de grote optocht op de Witte Singel langs te zien komen. Vooraan de stoet met gaten zaten in een koets de Leidse winnaars van een Olympische medaille in Rio de Janeiro.

Waar Olympische sporters uit andere landen het moeten doen met een huldiging op het stadhuis, daar hebben de Leidenaren het mooiste podium: gehuldigd worden tijdens een ereronde door de Sleutelstad op 3 oktober!

Met zilver en brons werden Nicole Beukers en Boudewijn Roëll alsnog goudhaantjes. Zij konden na alle inspanningen van de afgelopen jaren ontspannen. Langs de kant van we weg konden wij dat ook, daar het in het herfstzonnetje prima uit te houden was. De Spaanse cultuur kwam in allerlei vormen terug in de lange stoet.



Uiteraard ontbraken Don Quichot en Sancho Panza niet.

Voor een bibliothecaris waren deze creaties van Miguel de Cervantes een mooie afsluiting van 3 oktober, want hij weet: van lezen OntSpanje!

Schaatsen in Zweden

Van Willem van Vliet, de secretaris van de Leidse IJshal, kreeg ik het verzoek om de schaatsreis naar Zweden onder de aandacht te brengen. Daar voldoe ik gaarne aan.
Beste schaatsvrienden en –vriendinnen,

Over 5 maanden kunnen we alweer op het ijs van het Runn-meer staan.
Een aantal van jullie is al 1 of meerdere keren mee geweest, en een aantal heeft aangegeven wellicht ook een keer mee te willen.
Heb je nog schaatsmaatjes, die misschien ook belangstelling hebben, laat ze dan mij even een mail sturen.
We vertrekken op zondag 19 februari en de terugreis is op zondag 26 februari. ( let op: periode is anders en later in het seizoen dan gebruikelijk!)
We vliegen eerst vanaf Schiphol naar Stockholm Arlande. Daarna naar Falun met de bus.
Als we rond 08.00 uur van Schiphol vertrekken, kunnen we die middag nog van het ijs proeven.
We verblijven weer in het Hostal. Ik heb, zoals vorig jaar weer een hele vleugel afgehuurd. Totale capaciteit ruim 20 personen. Het Hostal ligt slechts 300 meter van de opstapplaats op het ijs en de start/finish van de tochten.
In het hostal wordt een goed ontbijtbuffet geserveerd. Je kunt daar ook een lunchpakket bestellen, maar een soepje/bord pasta in het "Pipi Langkous" restaurant heeft wellicht toch de voorkeur.

Het diner nuttigen we in het stadje Falun. Je vindt daar een betaalbare Italiaan/Libanees, Thai en Chinees, bistro etc. Ik zal voor elke avond weer een geschikt restaurant reserveren.
Met de bus, ongeveer 400 meter van het hostal, ben je in ca. 10 minuten in het centrum. Overigens is er ook nog vlak bij het hostal een Pizzeria; in 2015 en 2016 hebben we deze, na de 200 kilometer, rijk gegeten.

Het programma is te lezen op http://www.runnwinterweek.nl
In de week dat we er zijn wordt er op dinsdag 21 februari een 200 kilometer georganiseerd en op donderdag 23 februari een 100 kilometer. Liefhebbers kunnen vrijdagmiddag ook nog meedoen aan een estafettewedstrijd.
Overigens staat het een ieder vrij, welke tochten hij/zij wil schaatsen. En als de 200 kilometer misschien iets te veel is, kan je ook een kortere afstand rijden.
De raming van de kosten is € 800,-.
Als je meewilt, neem dan contact op via wvliet1@xs4all.nl onder vermelding van Falun 2017.
Op donderdag 26 januari 2017 is er om 19.30 een voorbereidende bijeenkomst in de Leidse IJshal voor dit Zweedse schaatsavontuur.

Vijs

Nu de kunstijsbanen open zijn er de eerste rondjes al weer gereden zijn, wordt het heel voorzichtig tijd om vooruit te kijken naar het komende winterseizoen. Wat zegt de volksweerkunde over het weer van oktober en de daarop volgende winter?

Ik moet er eerlijk bij zeggen, dat ik het woord vijs niet kende. Dat zocht ik dus voor jullie op. Vijs betekent schroef.
Door deze kalender leerde ik een nieuwe uitdrukking kennen: een vijs los hebben. Het betekent een beetje gek zijn.
Ik ga het niet ontkennen: ik ben een beetje gek op schaatsen. Nou ja, een beetje?

Een gat in de bewolking

Het was al een paar dagen aangekondigd. Zondag zou de slechtste dag van de week worden. Eigenlijk een vast patroon vanaf de zomervakantie.
Daar wij vanmiddag de kinderen en mijn schoonouders op bezoek krijgen om hutspot met klapstuk te eten, moest ik het hardlopen vervroegen naar de morgen.
Voor het ontbijt had ik de w.c.'s schoongemaakt. Na het ontbijt trok ik mijn sportkleding en mijn hardloopschoenen aan en ging ik van huis uit lopen. Mijn plan was om een rondje om de Stevenshof heen te lopen van 6 kilometer.

Ik bofte. Er viel na de buien een gat in de bewolking op het moment, dat ik ging trainen. Het lopen in het zonnetje ging lekker, maar na 2 kilometer voelde ik, dat ik nodig naar de w.c. moest.

Ik keerde op mijn schreden terug en liep de 2 kilometer in omgekeerde richting weer naar huis. Daarmee had ik veel geluk, want ik was nog nauwelijks binnen, of de hemelsluizen gingen wagenwijd open.

Nu we het toch over de hemel hebben: in Katwijk zeggen ze dat een zondagssteek geen week houdt. Toen ik het toilet na mijn bezoek aanschouwde moest ik beamen, dat de Katwijkers op dat punt vandaag volkomen gelijk hadden.

Korenslag

Het was een drukke dag gisteren. Het was mijn zaterdagdienst en dat betekende een lange dienst: van kwart voor 10 tot kwart over 4. Het was de eerste zaterdag na de asbestcrisis in de Hoofdbibliotheek, dus dat betekende toch wat meer drukte dan gewoonlijk. Vooral met boeken uit andere vestigingen, die op de Hoofdbieb ingeleverd werden, hadden we onze handen letterlijk en figuurlijk meer dan vol.

Na mijn werk fietste ik door naar mijn neef Eric, waar ik met Ada het nieuwe huis van hem en Welmoed ging bekijken. Om 10 voor 6 zaten we weer op de fiets naar Noordwijkerhout. Het was droog, toen we vertrokken, maar nog geen kilometer verder zaten we een een korte maar krachtige regenbui. De straten stonden in mum van tijd blank, we hoorden enkele flinke donderklappen, maar bij het binnenrijden van Noordwijkerhout zagen we een dubbele regenboog.

We trapten door naar "Hudson's", waar we met Bas, Nel, Tim en Sheila gezellig aten met de nodige lachsalvo's tussendoor. Na het eten moesten we een beetje haasten om op tijd in "De Schelft" te zijn, voor mij een bekend oord vanwege de jaarlijkse deelname aan de Omloop van Noordwijkerhout.
Nu kwamen we echter voor iets anders, ook een jaarlijks festijn: Korenslag Bollenstreek. De aftrap was voor "Elan". Met dit Zuidafrikaanse lied had dit Noordwijkerhoutse koor een sterke opening, maar daarna vond ik het toch allemaal wat te vlak.

Dat gold niet voor "Harlem Nocturne", dat de meest complete show van de avond verzorgde. Dit koor uit de Spaarnestad, met Lotte van Walstijn in de gelederen, had niet alleen aan het oor, maar ook aan het oog gedacht met een originele lichtshow.

Een geheide winnaar, dacht ik, maar daar dacht "Voices" uit IJmuiden met koorlid Willem Jongsma anders over. Met "Ice Queen" hadden ze het mooiste lied van de avond.

Het organiserende koor "Bloom" zong buiten mededinging geweldig toonvast en trefzeker en door de verwisseling van plaats van de koorleden na ieder lied was het geheel behoorlijk afwisselend.

Dat gold zeer zeker voor "Cigale". Dit sextet bracht a capella een vijftal liedjes met veel humor.

Ik vond dat de man, die bij "Cigale" de liedjes aan elkaar praatte, zowel qua uiterlijk als qua doen en laten veel weg had van Godfried Bomans.

Daarna kwam de uitslag van deze Korenslag. De winnaar was verrassend genoeg "Elan". Maar dat mocht de pret niet drukken: we hadden een prima muziekavond gehad. Amateurkoren kunnen een grote hoogte bereiken!
Na nog wat gedanst te hebben fietsten Ada en ik om half 1 richting Leiden. De warmte van september was met oktober op de kalender definitief verdreven.