Voor ons begon de dag vroeg, daar we traditiegetrouw meededen aan het koraal onder leiding van Wim de Ru.
Het regende lichtjes, toen wij bij het Van der Werfpark aankwamen, doch al spoedig werd het droog en bij de inzet van het eerste lied, "Geluckig vaderland" met als openingszinnen "Geluckig is het land, dat God den Heer beschermt", verscheen er een regenboog aan het firmament. Hoe Bijbels verantwoord wil je het hebben?
Na een negental Oudhollandse liederen gezongen te hebben met ruim 1000 zangers, fietsten Ada en ik naar de Vondellaan.
Het was een hele overgang, want koraal komt alleen maar voor in (sub)tropische wateren en wij vertrokken naar het bevroren water van de Leidse IJshal. Op het keiharde ijs namen we de eerste schaatsles van het seizoen.
Ada zat in een groepje bij Jaap Kroes, samen met 2 andere schaatsers werd ik door Paula van Hoek aan het werk gezet. De nadruk lag bij de openingstraining van dit seizoen op de bochtentechniek. In het begin ging het ondanks het spiegelgladde ijs een beetje stroef, daar je toch nog zoekend bent naar het juiste drukpunt. Je moet dan veel druk opbouwen en je na de afzet ontspannen.
Mijn bocht ziet er wat onevenwichtig uit, met vrij kort glijden op links en lang op rechts, maar dat is wel de manier om de 1000 rondjes van Leiden te volbrengen. Over ruim 2 maanden mag ik weer aan de bak voor de 7e editie van deze Alternatieve Elfstedentocht.
Na de dramatische eerste maanden van 2016 was ik blij, dat de bochten eindelijk weer lekker liepen. Voor de schoonheidsprijs ga ik niet. Laat ik eerst maar weer eens stabiel én ontspannen schaatsen.
Na thuis gegeten te hebben, fietste ik naar de Rijn- en Schiekade, waar ik mijn fiets stalde om de grote optocht op de Witte Singel langs te zien komen. Vooraan de stoet met gaten zaten in een koets de Leidse winnaars van een Olympische medaille in Rio de Janeiro.
Waar Olympische sporters uit andere landen het moeten doen met een huldiging op het stadhuis, daar hebben de Leidenaren het mooiste podium: gehuldigd worden tijdens een ereronde door de Sleutelstad op 3 oktober!
Met zilver en brons werden Nicole Beukers en Boudewijn Roëll alsnog goudhaantjes. Zij konden na alle inspanningen van de afgelopen jaren ontspannen. Langs de kant van we weg konden wij dat ook, daar het in het herfstzonnetje prima uit te houden was. De Spaanse cultuur kwam in allerlei vormen terug in de lange stoet.
Uiteraard ontbraken Don Quichot en Sancho Panza niet.
Voor een bibliothecaris waren deze creaties van Miguel de Cervantes een mooie afsluiting van 3 oktober, want hij weet: van lezen OntSpanje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten