Nu kunnen jullie nagaan, hoe groot de vreugde in de Leidse IJshal was, want bij de "Krasse knarren" keerden vanmorgen maar liefst 5 verloren zonen terug.
Voor het eerst dit seizoen, het feest rond het 40-jarig bestaan van de "Ton Menken IJsbaan" daargelaten, reden we met een peloton van meer dan 20 man.
In het begin was het tempo gelijkmatig, maar vanaf de eerste serie van 20 rondjes ging het tempo af en toe fors omhoog. Iemand anders dan degene, die ik als eerste rijder had aangewezen, vertrok voor de eerste 5 rondjes. In die serie reden er op een gegeven moment 3 kleine pelotons rond.
"Wat een chaos", verzuchtte een van de "Krasse knarren".
Ik antwoordde geheel naar waarheid: "Je weet wie de leiding heeft!"
De serie van 25 rondjes reed ik in mijn eentje weer op kop. Uiteraard in een gelijkmatig tempo. Bij de tweede helft van de piramide lag het tempo af en toe behoorlijk hoog. Zelf merkte ik in de bochten. Ik rij de bochten tot een bepaalde snelheid weer stabiel, maar kom ik daar bovenuit, dan ga ik weer teveel harken en dan wordt het licht instabiel.
Maar mij hoor je er niet over klagen. Ik ben veel te blij met de terugkeer van de verloren zonen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten