Ziener

De afgelopen jaren lopen de wielrenhandschoenen als een rode draad door het dagboek. Ik zal een aantal citaten aanhalen uit de afgelopen jaren. Het begon ermee, dat Ada een paar racehandschoenen kreeg, die bij een koffiestop waren blijven liggen.
Maar in het Kylltal gebeurde dit: "Het begon te regenen. Net onder de top van de Mühlenberg was een schuilhut, waar we onze lunchpauze namen, terwijl de regen in vlagen naar beneden kwam zetten. Toen de bui voorbij was, gingen we weer afdalen, maar na een paar honderd meter kwam er nog een bui. Tussen Erdorf en Hüttingen volgde een afdaling van 25%. Hier moesten we verplicht afstappen. In Hüttingen kwam Ada er achter, dat ze haar wielerhandschoenen in de schuilhut had laten liggen. Jammer, maar we gingen niet terug."
Later in de fietsvakantie kwamen we in Bad Münstereifel: "Op een bankje bij de Wechter Tor aten we wat boterhammen, waarna we bij de fietsenmaker bij het station twee paar wielerhandschoenen kochten."
Dit jaar ging de running gag door. In Fôret Dominiale de la Hardt Nord hadden we geluncht: "Gelaafd wilden we vertrekken, toen Ada met de mededeling kwam, dat ze haar wielerhandschoenen vermoedelijk bij de laatste koffiestop had laten liggen. Ophalen was geen optie. Zo reden we 21 km tot het Canal du Rhône au Rhin, waar ik nog een keer in Ada's fietstas keek. En wat vond ik daar?"

Vier dagen later reden we door het Zwarte Woud: "Ik kwam er achter, dat ik mijn wielerhandschoenen in Lauchringen had laten liggen. Mijn moeder zou zeggen: "God straft onmiddellijk", want eerder die week had ik Ada de maat genomen, toen zij haar handschoenen niet kon vinden.
In Stühlingen was een fietsenmaker, maar op de deur zat een briefje: "Sorry, we're riding". We stonden dus voor een gesloten deur.
We haastten ons om nog in Bonndorf te komen: "Er stond een bord voor auto's met "Bonndorf 2 km". Ik wilde het fietspad volgen. Ada keek zonder leesbril en we hadden een prachtige, bochtige afdaling en we kwamen uit in....Brunnadern, een klein boerendorp. Van hieruit was het nog 8 km voornamelijk klimmen naar Bonndorf.
De wielerhandschoenen kon ik vergeten."

De volgende dag had ik aan de Titisee meer geluk: "Er was een fietsverhuur, waar ik voor € 16,- een paar wielerhandschoenen aanschafte. Ada nam intussen een foto van de onweersbui boven het bergmeer."
De handschoenen waren van het merk Ziener.

Dat past ook wel bij mij. Er schuilt een groot Ziener in mij.

Het is alleen zo jammer, dat de rest van de mensheid dit niet wil zien!

Nu heeft ook een Ziener wel eens een mindere dag: "Ik kon maar 1 racehandschoen vinden. De klerentassen op mijn fiets keerde ik helemaal om. Tevergeefs. Daarna nogmaals. Wederom niets. Tot Ada de slaapzak uit de hoes haalde. Daar zat mijn tweede wielerhandschoen!"

Er wordt wel gezegd, dat partners, die lang met elkaar leven, steeds meer op elkaar gaan lijken. Oordeel zelf: "Op een grote kei in de schaduw lunchten we. Bij het wegrijden kwam Ada er achter, dat ze haar wielerhandschoen verloren had, toen we de eerste klim achter de rug hadden. Ze reed terug en vond hem. Die handschoenen willen wat deze vakantie!"

Om mijn faam als Ziener waar te maken, voorspel ik, ruim een maand van te voren, dat er op 24 oktober eindelijk een nieuw stripalbum van Asterix en Obelix uit gaat komen: "Asterix bij de Picten".

Geniet ervan!