Siësta

 
Als oppasopa wordt mijn dagritme voor een flink deel bepaald door mijn kleinzoon. Zo ook vandaag. Hij werd om half 8 wakker, zodat we er rekening mee moesten houden, dat hij een middagdutje zou moeten doen. Na het ontbijt reden we om een uur of 10 naar de binnenstad van Leiden, waar we bij een drietal zaken boodschappen moesten doen.

Achteraf was dat op het warmst van de dag. Na een paar kortdurende buien koelde het 's middags in etappes telkens een paar graden af, hetgeen we helemaal niet erg vonden.

Na de lunch stopten we de tweejarige tegen beter weten in bed. Hij was nog behoorlijk levendig. Maar na een kwartier was hij toch vertrokken en zou hij bijna 3 uur slapen. Een heuse siësta.

Alle plannen voor de middag vielen door deze slaapkop in duigen. Mijn vrouw ging naar de volkstuin, terwijl ik "huisarrest" had. Maar dat was niet zo'n probleem. Als je van lezen houdt, kom je de tijd wel door en daarna kon opa genieten van de aanwezigheid van een spelend kleinkind.

Als je ouder wordt, leer je om de kleine dingen in het leven te waarderen.