Een krampachtig begin

De dag begon krampachtig. Letterlijk. Om half 6 werd ik wakker van kramp in mijn linkerkuit. 
"Het moet niet linker worden", dacht ik.
Ik strekte mijn linkerbeen en liet de tenen omhoog gaan.
De kramp verdween.
Van slapen kwam het niet meer. 
Van nadenken des te meer.
Het kon niet liggen aan het zware sporten, want dat had ik in de hitte de afgelopen dagen niet gedaan. Vermoedelijk kwam het door de bloeddrukverlagende medicijnen en dan met name nifedipine. Vooral in combinatie met tropische temperaturen. Vanmorgen sloeg ik de nifedipine maar over.

In plaats daarvan nam ik een magnesiumpil. Vaak wordt kramp veroorzaakt door een magnesiumtekort. En doordat je met warm weer veel meer zweet, worden er ook veel meer mineralen afgevoerd. Waaronder magnesium.
Na het ontbijt gaf ik de planten in de tuin water. Daarna fietste ik naar station De Vink, waar ik mijn fiets stalde en naar Park Ter Wadding liep, waar ik 5 rondjes zigzaggend door het bos liep in een prima temperatuur.

Dat deed ik met opzet. Mocht ik weer kramp krijgen, dan was ik snel bij mijn fiets en kon ik naar huis rijden. Gelukkig ging het lopen in de luwte van de boomkruinen goed. Schaduw doet op warme dagen wonderen.

Na het lopen fietste ik met een kleine omweg naar huis. Zo kon ik alvast een beetje uitzweten van een kilometer of 6 hardlopen.
Thuisgekomen ging de telefoon. Een verslaggever van het Friesch Dagblad wilde het een en ander weten over de protestfietstocht langs de Waddenzee uit 1978.
Dit naar aanleiding van de herhaling van deze fietstocht ter bescherming van de Waddenzee, die de Luchtfietsers op dit moment organiseren.

In het kader hiervan kwamen ook andere acties ter sprake, waarbij ik er als schaatser naar toe ga.

Want ja, de klimaatopwarming merkten schaatsers op natuurijs als eersten en de kans op een Elfstedentocht is derhalve drastisch gedaald.

Wat dat aangaat is klimaatactivisme vergelijkbaar met een Elfstedentocht: je hebt doorzettingsvermogen en een lange adem nodig, terwijl je veel tegenwind moet overwinnen....

Maar als je het redt, dan is je dag geslaagd!