Vanmorgen heb ik aardig heen en weer gefietst. Rond een uur of 10 was de temperatuur nog niet al te hoog, dus ik liet het schrijven aan "Glibbers op glissen" even liggen. Na de was opgehangen te hebben haalde ik in Voorschoten een grote doos papieren handdoekjes en een pak met 72 rollen toiletpapier op. Met een spinnenkop zette ik deze onhandige bagage vast op de bagagedrager en reed met één hand aan het stuur en één hand op de bagage naar de volkstuin toe.
Daarna reed ik terug naar Voorschoten om bij Odin melk en fruit te kopen. Daar mijn vrouw te weinig eten had meegenomen, bracht ik haar wat fruit. Voedsel en vocht ineen op deze warme dag. Af en toe moet je je hart laten spreken en tegelijk je hoofd gebruiken.
Thuis werkte ik tweeënhalf uur aan net boek over een halve eeuw kunstijs in Leiden, waarna ik met tegenwind naar Hillegom fietste. Met Bas en Joep had ik daar bij "Klein Duimpje" afgesproken.
Nu voel ik me daar erg thuis. Er hangt altijd een gemoedelijke sfeer. Daarnaast: ik ben maar een klein opdondertje. Het gras in onze achtertuin groeit me boven het hoofd!
"Pink Floyd" zong er een halve eeuw geleden al over in "The Gnome": "He had a big adventure, amidst the grass, fresh air at last".
In het zuiden van het land beleefden ze de eerste tropische dag van 2023.
Het was kortom dorstig weer. Een serveerster, die ons al wat langer kent, kwam naar onze tafel onder een grote parasol en vroeg: "Negen bitterballen?"
Wij antwoordden: "We willen graag eerst wat drinken."
De keuze viel op vloeibaar goud. Een gouden keuze. Bij de bestelling van het tweede goud plaatsten we de order voor de negen bitterballen. Normaal zijn de porties acht bitterballen groot, maar dat deelt zo lastig met zijn drieën.
vrijdag 9 juni 2023
"Negen bitterballen?"
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten