In mijn jeugdjaren heb ik met "Oktopus" een paar keer gezongen in "De Koepel" in Haarlem. 
Destijds was het een gevangenis. Natuurlijk werden er grapjes gemaakt, dat ze me er zouden houden, maar gelukkig had ik genoeg verhalen over de Daltons gelezen, zodat ik toch heelhuids buiten kwam.
Inmiddels is "De Koepel" geen gevangenis meer, maar een bioscoop en een onderwijslocatie. De resultaten waren verbluffend. De leerlingen mochten pas naar buiten, als ze al het huiswerk af hadden.
Vandaag zou een zevental koren uit Haarlem er optreden. Een vriendin van ons zit op popkoor "Nocturne" en zij had ons uitgenodigd om te komen luisteren.
Dat deden Ada en ik, net als Bas en Nel. Met de trein waren we naar de Spaarnestad afgereisd en we wandelden naar "De Koepel" toe.
Van het eerste koor, dat we zagen, was "Gabriellas Song" van Helen Sjöholm het slotnummer. Ook het volgende koor had een prachtig lied op het repertoire staan: "Nothing else matters" van Metallica.
Het bijzondere was, dat het vertolkt werd door een vrouwenkoor.
Het slotakkoord was voor "Nocturne", dat opende met "Het land van Maas en Waal".
Verrassend was de vertaling van "Perfect day" van Lou Reed: "Een mooie dag".
Dat dachten wij ook, toen we na Lotte gesproken te hebben, naar het terras van "Zuidam" bij Molen "De Adriaan" wandelden. Gezeten aan het Spaarne op een dag met heerlijk zomerweer en een Jopen Adriaan wit konden we met Bas en Nel bijkletsen.
Na een paar genoeglijke uren wandelden we langs de oevers van het Spaarne terug naar het station. Aan de overzijde konden we het terras zien liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten