Vandaag was mijn wekelijkse oppasdag in Rotterdam. Waar ik dacht, dat we gisteren qua volume het ergste gehad hadden bij het IJzeren gordijn langs de A44, daar bleek de Maasstad de overtreffende trap te kunnen leveren.
Nu pas ik al 7 jaar op op onze kleinzoons, maar zo'n lawaaierige dag heb ik daar nog niet meegemaakt. De helikopters vlogen af en aan. Vliegveld Zestienhoven was de uitvalsbasis voor de beveiliging van de NAVO-top. Dat leidde ertoe, dat er zelfs beperkte dijkbewaking was ingesteld, die het schootsveld moest vergroten.
Het was een dag met 2 gezichten. Na een tamelijk frisse ochtend werd het 's middags een stuk warmer.
Inmiddels druppelden er berichten binnen, hoe het er de afgelopen 36 uur aan toe ging in paleis Huis ten Bosch. Daar ik me veelal begeef in welingelichte kringen, hetgeen voor de meesten van u niet is weggelegd, kan het voor sommigen een totaal nieuw inzicht geven, hoe het er aan toegaat in hogere kringen.
Na de komst van de man, die bij gebrek aan een moreel kompas de weg vaak kwijt is en regelmatig een verkeerde afslag neemt, kon het feest beginnen.
Het glas werd geheven en daar Amerika het land van de onbegrensde mogelijkheden is....
De gastheer kon natuurlijk niet achterblijven.
Maar aan alle pret komt een einde. Het werd kleertjes uit en pyjamaatje aan.
En tot slot was er een traditioneel kussengevecht.
De winnaar hiervan werd voorgelezen door Máxima.
Nadat de "Royal bed bouncer" zijn werk had gedaan, konden de drinkebroers hun roes uit gaan slapen.
Bij het ontbijt was de aanblik wat minder florissant dan hetgeen u gisterenavond op de televisie kreeg voorgeschoteld!
Gelukkig was de ontbijtservice wel op tijd.
Hiermee heb ik een tipje van de sluier opgelicht.
Jullie weten wat meer, maar je hebt het niet van mij.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten