De logeetjes

De logeetjes sliepen zowaar een keer uit: pas om half 8 waren onze kleinzoons wakker. Echte zondagsrust. Toen zij eenmaal uit bed waren, dekten we de ontbijttafel en aten we met zijn vieren, waarna de jongens nog een tijdje binnen speelden.
Rond een uur of 11 gingen we met een voetbal naar het pannaveldje in de buurt, waar we een balletje trapten met elkaar. Daarna stapten we over op klimmen in bomen en speeltoestellen. 

De temperatuur was zo op het oog best aardig, maar de stevige wind maakte het een stuk frisser.
Om 12 uur wandelden we naar huis. Ik pakte een fiets en haalde 6 bolletjes vanille- en aardbeienijs. Een uur later lunchten we in de tuin. In afwachting van de komst van hun vader en moeder waren de jongens met twee schepnetje en twee emmertjes druk in de weer om in de sloot achter onze tuin schaatsenrijders te vangen.

Regelmatig werd de vangst na bestudering weer teruggegooid in de sloot. 

De waterlelies moesten met dit natuurlijk onderzoek ontzien worden.
Opa mocht de jongste nog even voorlezen, voordat de ouders om 3 uur kwamen. Na de thee en perensap vertrokken onze kleinzoons weer naar Rotterdam. 
Ada fietste naar de volkstuin toe, ik ging wat spullen voor haar ophalen bij haar moeder. Dat deed ik met een omweg via de Landgoederenroute, zodat ik met een ritje van 20 kilometer mijn beenspieren toch nog even kon losrijden.

In Rome ging het een stuk harder. Daar finishte de spannende Giro d'Italia met een sprintersetappe, die boor Olav Kooij werd gewonnen. Mijn team Lagos de Covadonga eindigde als 925e van de 3982 teams. Niet bepaald de positie, die ik vooraf in gedachte had.

Willem II dacht daar ook zo over. Zij gingen kopje onder tegen Telstar, dat na 47 jaar terugkeerde in de Eredivisie!