Gisteren was de tweede keer, dat er een grote protestdemonstratie was georganiseerd in Den Haag onder de naam "De rode lijn". Rond het middaguur fietste ik er in mijn eentje naar toe via de immer mooie Landgoederenroute. Mijn vrouw was wegens mantelzorgverplichtingen verhinderd.
Bij aankomst op deze grotendeels zonnige zondagmiddag zag het er al veel drukker uit dan op 18 mei.
Ik werd nog gefilmd door iemand van de Hogeschool voor de Kunsten, waarna ik me langzaam naar de
Rode zee op het midden van het Malieveld bewoog.
Met eigen ogen kon ik zien, dat het nog drukker was dan de 100.000 deelnemers aan de Rode lijn dan een maand geleden.
Destijds konden we niet meedoen aan de tocht naar het Vredespaleis, nu kon ik dit wel. Toen ik net van het Malieveld afkwam, zag ik de mij zeer bekende vlag van Extinction Rebellion Leiden.
Ik sloot me bij hen aan en al snel kreeg ik het verzoek, of ik met de vlag zou willen lopen. Daar was ik wel toe genegen. Bij de Olympische Spelen is het een grote eer, als je vaandeldrager mag worden en daar de Spelen voor iemand met alleen duurvermogen niet is weggelegd, stelde ik me tevreden met de rol van vaandeldrager in een stoet van 150.000 deelnemers.
Doordat het een best groot vaandel was, ving het af en toe veel wind in de tochthoeken. Daar moest je op bedacht zijn.
Daarbij was het ook mijn taak om er op te letten, dat de drie gebreide rode lijnen achter me niet te ver achterop zouden raken. Vooral bij bochten was dat lastig. Als bijna dagelijkse schaatser in het winterseizoen in IJshal De Vliet weet ik, dat degenen in de binnenbocht makkelijk een voorsprong nemen op degenen in de buitenbocht.
Nu we het over de gebreide rode lijnen hebben: daar werd tijdens de protesttocht door de Residentie nog steeds aan gewerkt!
Bij het Vredespaleis trad het Klimaatkoor op. Hier hielden wij een minuut of 5 halt.
We liepen verder richting Malieveld en kwamen daarbij langs de Tweede Kamer, die momenteel gerestaureerd wordt. Vandaar was het nog maar een kilometer naar het Malieveld, waar de grootste demonstratie in 20 jaar ontbonden werd.
De vaandeldrager had geen last van vaandelvlucht, maar leverde wel de vlag in. En mocht men mij nu een vaandrig gaan noemen, dan kan ik daar alleen in toestemmen in combinatie met het woord dolle.

Geen opmerkingen:
Een reactie posten