Moerbeiloop

Vanmorgen was het prima weer om te gaan lopen. Dat deed ik dan ook. Na het ontbijt ging mijn vrouw naar het Stevenspark om met de Vitalityclub te gaan sporten. Een soort droogtraining.

Ik trok ook mijn sportkleding en hardloopschoenen aan en via een rondje door het Stevenspark liep ik naar het park van Ter Wadding, waar ik zaterdag ook gelopen had.

Ik was benieuwd, of de geknakte tak van de moerbeiboom nog op het pad lag.

Toen ik een auto van de gemeente Voorschoten zag staan bij de ingang van het park, wist ik eigenlijk al genoeg.

Bij de moerbeiboom aangekomen zag ik, dat de laatste tak net werd weggeruimd en op de laadbak van een kleine vrachtwagen werd gelegd.

Eén van de mannen van de plantsoenendienst vroeg mij, of ik wel eens een moerbei gegeten had? Voor zover ik wist niet.

Eigenlijk kende ik de moerbeiboom alleen van de lagere school en dan met name van de zijderups, die deze boom nodig had om zijde te kunnen spinnen.


Hij haalde een paar rijpe moerbeien van een tak en liet met deze proeven. Het smaakte heerlijk. Vergelijkbaar met rijpe bramen. De auto reed weg en ik zag op het pad nog veel moerbeien liggen.

Daar deze moerbeien al een paar dagen op de grond lagen, leek consumptie ervan mij niet bevorderlijk voor de volksgezondheid.

Dat gold niet voor het laaghangende fruit, dat nog aan de boom hing. Na nog een paar moerbeien gegeten te hebben, liep ik 2 grote rondes door het park, waardoor ik de geamputeerde moerbeiboom nog diverse keren zag.

Met nog een flinke slinger door het Stevenspark liep ik vanmorgen 6 kilometer bij de Moerbeiloop.