Hallo Venray op Halloween

Jarenlang hoorde je de Haagse gitaarrockband "Hallo Venray" niet meer op de radio. 

Doordat bij de spannendste Tweede Kamerverkiezingen van deze eeuw D66 en de PVV zo dicht bij elkaar lagen, moesten de uitslagen van Venray, die door een brand in het gemeentehuis was vertraagd, en de stemmen per post vanuit het buitenland, de doorslag geven.

Intussen klonk "Hallo Venray" regelmatig uit de luidsprekers.

Vanmorgen deed ik boodschappen bij "De Helianth", waarna ik mijn brood klaarmaakte en naar de volkstuin fietste, waar ik met Ada lunchte. Op en bij de tuin waren aardig wat paddenstoelen te vinden.


Oranjerode stropharia.

Gewone krulzoom.
Na in de Leidse binnenstad nog wat gekocht te hebben, zag ik, dat D66 dusdanig veel stemmen in Venray had behaald, dat de partij niet meer is in te halen door de Limburgse eenmanspartij.

Daarmee is D66 voor het eerst de partij met de meeste stemmen geworden, waarbij Geert Wilders zich een zeer slechte verliezer toonde.
Onder prachtige Hollandse luchten fietste ik naar IJshal De Vliet.

Daar gaf ik schaatsles aan kinderen van de IJVL. Maar de groep was vanaf vandaag uitgebreid met een tiental kinderen van de Buitenschoolse sport. 

Het was gezellig druk. De kinderen pikten de basisoefeningen goed op, zodat we aan het slot van de les konden beginnen aan de viering van Halloween.


We begonnen met het spookhuis op de kermis. We reden met spookachtige geluiden een rondje over de 250-meterbaan. Eerst individueel, daarna in een heuse spooktrein.

Daarna reden we als skeletten een rondje met hoekige bewegingen, waarna we op de bezemsteel stapten. Omhoog, omlaag, naar links en naar rechts deden we de volgende omloop.

Daarna gingen we toveren. We maakten een toverdrank. Daarvoor moesten we eerst ingrediënten plukken van de ijsvloer, waarna we in het heksenboek de juiste spreuken zochten, die we de volgende ronde tijdens het brouwen van de drank in de ketel bij het roeren uit konden spreken. 

Daarna moesten we al schaatsend het drankje proeven. Ai, wat stom, het heksendrankje was niet helemaal gelukt. Daardoor gingen we het laatste rondje heel gek schaatsen....
Ja, zulke dingen gebeuren soms met Halloween.

Hopelijk is de toverdrank volgende week uitgewerkt....

Knotwilgenloop

Om 7 uur werd ik wakker. Voor mijn doen had ik lang geslapen. Ada sliep bij haar moeder, dus ik hoefde mij niet bezwaard te voelen om voor het ontbijt een stuk te gaan lopen op deze bewolkte maar droge ochtend. Ik liep op en neer naar de Nieuwe weg, het doodlopende weggetje vanaf de Maaldrift.

Regelmatig stopte ik even voor een foto van planten voor ObsIdentify. Zo krijgt deze 70-jarige nog steeds plantkundeles. Als dat geen nablijven is....


Ik zal u meenemen op deze ruim 6 kilometer lange les.

Grote zandkool.

De langsteelfranjehoed.

Witte honingklaver.

Gewone beurszwam.

Duizendblad.

Margriet.
En zo kwam ik aan bij de Nieuwe weg, waar veel knotwilgen staan langs de sloten met uitzicht op de weilanden.

Er groeide ook riet rondom de knotwilgen, door "Steeleye Span" ooit bezongen in "All around my hat I will wear a green willow".


Achter de boerderij en de bomen kun je de contouren zien van KNMI-meetpunt Voorschoten.
Maar als je goed keek bij de knotwilgen, dan kon je nog wel het een en ander ontdekken.

In deze holle knotwilg zie je witte paddenstoelen. Van dichtbij ziet het er zo uit.

De helmmycena.

Ook in de takken nestelden zich paddenstoelen. In dit geval de geweizwam.

Onder de knotwilgen kon je de populierleemhoed vinden.

En de Mariadistel.
Om 9 uur was ik weer thuis, waar ik me douchte en daarna ontbeet.
Het huiswerk voor volgende week is alle bovenstaande planten uit het hoofd leren. Er volgt een overhoring!

Stil

Gisterenmiddag fietste ik onder een grauw wolkendek naar IJshal De Vliet, waar ik schaatsles zou geven aan kinderen van de IJVL. Waar het vorige week donderdag door storm Benjamin al niet druk was in mijn beginnersgroep, daar was het gisteren met 2 kinderen gewoon stil.

Nu heeft volgens Neerlands bekendste filosoof elk nadeel zijn voordeel.

De trainer kon hen veel individuele aandacht geven. En dat deed hij ook. Zo werd het een voor mijn doen serieuze les. Maar waar mogelijk maakte ik het speels. Zoals met de valoefeningen.

Dus schaatsten wij ook door onder het door een collega-trainer klaargezette tunneltje. Als je niet diep genoeg bukte, bleef deze op je rug hangen. Nadat dit een paar keer gebeurd was, reed ik tot hilariteit van de kinderen maar een rondje met de brug op mijn rug.

Bij sportprogramma's over voetbal hoor je nog wel eens "We maken een rondje langs de velden." Op een 250-meterbaan is dat niet mogelijk, dus maakte ik een rondje langs de trainingsgroepen.




De kinderen van mijn groep hadden trouwens in een uur tijd flinke vorderingen gemaakt. Het is dus niet altijd slecht, als het een keer stil is.

"Pink Floyd" wist het allang: "Silence in the studio!"

"Hier gaan we alleen linksom!"

Het zal niemand ontgaan zijn, dat er gisteren verkiezingen voor de Tweede Kamer der Staten Generaal gehouden zijn met een buitengewoon spannend slot.

Op dit moment is het nog een nek-aan-nekrace tussen D66 en de eenmanspartij van Geert Wilders, welke de grootste gaat worden.


D66 had het goed bekeken door de uitslagenavond in de "De Nobel" in Leiden te plannen.
Daarmee hadden ze een mentale tik uitgedeeld aan de andere partijen, want waar kun je in oktober beter feestvieren dan in Leiden?

Zelfs uit alle uithoeken van het heelal komen ze naar de Sleutelstad om het feest der feesten mee te vieren!

Als goed democraat accepteer ik de uitslag van de verkiezingen.

Nederland helt op dit moment meer over naar rechts. Heel Nederland? Nee, een kleine ijsbaan bleef dapper weerstand bieden. Als coördinator van de "Krasse knarren" in IJshal De Vliet was ik bij de start van de piramide van 100 rondjes meteen duidelijk: "Hier gaan we alleen linksom!""


Met een kleinere groep dan gebruikelijk, daar sommigen kennelijk last hadden van verkiezingskoorts en de daarmee gepaard gaande verkiezingsuitslag, maar een viertal andere schaatsers voegde zich bij ons en zij pasten moeiteloos in onze gelederen.

Ook in de bochten stonden de neuzen dezelfde kant op. Daar kunnen ze in Den Haag nog wat van leren.

Halverwege de eerste 16 rondjes verschenen plotsklaps de rondetijden op het scorebord.

We konden waarnemen, wat onze benen voelden: er werd vandaag hard gereden.

Naarmate we langer reden, ging de snelheid nog wat omhoog. In de voorlaatste serie volgde na een paar 34-ers ook nog een paar 33-ers. Moe maar voldaan verlieten we de 250-meterbaan. Na een kop thee fietsten we naar huis toe. 
Onderweg zag ik een veld voor paddenstoelen staan.

Op ObsIdentify was men duidelijk, welke paddenstoel het was.

Het bleken champignons te zijn.

Wie champignonsoep wil maken, kan ergens in Leiden terecht. Gezien de verkiezingsuitslag in de Sleutelstad dient u bij het roeren wel linksom te draaien....

Stembureau 11

Vanmorgen werd ik wakker naast de beste keuze, die ik in mijn leven ooit gemaakt heb. Daar had ik destijds geen stemwijzer voor nodig. En deze goede keuze doet, wat geen enkele politieke partij ooit voor elkaar heeft gekregen: soms overtreft zij na al die jaren nog steeds mijn verwachtingen!

Na het ontbijt fietste ik naar een stembureau in de Leidse binnenstad.

Niet dat er geen stembureaus in de Stevenshof zijn, maar ik had met Eef Plugge, met wie ik op woensdagmiddag schaatstraining geef in IJshal De Vliet. Hij had dienst in het Marehuis aan de Oude Vest.

Op weg er naar toe kwam ik langs het standbeeld van wereldwijd gezien de bekendste Leidenaar: Rembrandt van Rijn. En zo kwam deze Elfstedentochtschaatser aan bij stembureau 11!

Het Marehuis is nauw verbonden met de Marekerk, waar ik met "Projecta Musica" diverse keren onder leiding van Wim de Ru gezongen heb.

Het was niet zo lastig om het juiste vakje rood te kleuren, maar om de enorme lap papier in de stembus te krijgen, dat was een ander verhaal. Het bleef steken op een stapel stembiljetten eronder. Ik probeerde mijn biljet erlangs te manoeuvreren. Dat lukte, maar mijn vinger eruit halen bleek lastiger. Deze zat vast. Met enige moeite lukte het.
"Als we je vinger vinden, dan zullen we het melden, Bert", kreeg ik van Eef te horen.
"Het ergste is, dat het mijn middelvinger is!", zei ik waarheidsgetrouw.
Goedgestemd verliet ik stembureau 11 en fietste naar de Boerenmarkt om daar brood en kaas te kopen. 
Daarmee reed ik naar huis. Daar pakte ik het bakje met groente- en fruitafval en ging ermee naar de volkstuin om dit in het compostvat te deponeren.
Op de terugweg naar huis zag ik diverse  paddenstoelen staan. Deze zette ik op de foto om ze via ObsIdentify te determineren.

Viltig Judasoor.


De gewone beurszwam, die ik op 2 plaatsen tegenkwam.

De weidekringzwam.
Thuis gekomen hing ik de was op, trok mijn sportkleding aan en liep naar fietsenmaker Van Vliet in Noord-Hofland om een paar batterijen te kopen voor de weegschaal, zodat ik kon zien, dat ik weer 66 kilo weeg. Ik liep langs de groenstroken in de Stevenshof en met een rondje door het park "Ter Wadding". Ook hier waren paddenstoelen te zien.

De gewone knolparasolzwam.

Witte bultzwam.

En dan waren er nog de welbekende madeliefjes. Ik vond het verbazingwekkend, dat ze nog bloeiden.
Thuis douchte ik me en om half 2 kon ik gaan lunchen. Om kwart voor 4 zat ik alweer op de fiets voor een schaatsles in IJshal De Vliet.



Ditmaal voor de kinderen uit Oegstgeest aangevuld met kinderen uit het Morskwartier. Ik had een achttal meisjes die de basisvaardigheden al enigszins beheersten.


Bij de valoefeningen, die we een paar rondjes van 250 meter oefenden, zei een moeder langs de kant: "Jullie lijken de LVC wel!"
"De wat?" antwoordde ik.
"De Leidse Val Club", kreeg ik als verduidelijking.

"Vroeger kwam ik regelmatig in de LVC", gaf ik als antwoord.
"Ik ook", gaf de moeder aan.

Om half 6 zat de leuke les met een vrij homogene groep er al weer op. Volgende week gaan we verder.