Zestien jaar geleden gingen om een uur of half 9 de laatste kilometers van de Elfstedentocht niet zo soepel meer. Vandaag was dat ook het geval, toen ik van mijn werk in Katwijk naar huis fietste.
Heel langzaam begon het achterwiel een klein beetje zwaarder te trappen. Dat klopte ook wel, want de band werd steeds platter.
Ter hoogte van het viaduct over de Tjalmaweg was het duidelijk: ik zou naar huis moeten lopen. Op goed geluk liep ik nog even langs de fietsenmaker, die aan de andere kant van de Tjalmaweg zit. En zowaar: deze was open tot 9 uur en ik werd nog meteen geholpen ook.
De achterband zat er al ruim een jaar op en er was zo'n 10.000 km mee gereden. De glassplinter was snel gevonden, maar een nieuwe anti-lekband was geen overbodige luxe. Binnen- en buitenband werden vervangen en een kwartier later fietste ik weer vrolijk verder naar huis. Soms heb je bij pech heel veel geluk!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten