Het zal niemand ontgaan zijn, dat het vandaag een kletsnatte dag was. De neerslagsommen tot vanavond om 10 over 6 spreken wat dat aangaat boekdelen.
Zelf ben ik dan ook een paar keer nat geregend. Maar daar heb je dan ook regenkleding voor.
Nu zou ik vanavond gaan skeeleren. Met zulk weer kan ik me een fietstocht naar Leiderdorp besparen. Op zo'n natte baan valt immers niet te skeeleren.
Nu wil het toeval, dat ik vanavond ingeroosterd stond als trainer voor de G-schaatsers. De andere 3 keer ging het dit seizoen niet door. Vanavond zou dus nummer 4 zijn, ware het niet dat ik met Jaap de Gorter geruild had op Jaaps verzoek.Nu zijn er ongetwijfeld mensen, die het een slechte ruil vinden. Zo zie ik dat niet. Ik heb nog steeds het schema van juni klaar liggen. Hopelijk kan deze trainer van niks dat dit seizoen nog een keer gebruiken.
Daar staat tegenover, dat voor niks de zon op gaat. Vandaag lukte dat niet bepaald. Desondanks wisten we met 6 zonnepanelen toch nog 0,4 kWh te scoren. In 4 jaar tijd staat de teller op 6,61 mWh.
In die tijd liep de meter terug van 39.621 kWh naar 37.392. We zijn dus elektriciteitsproducent geworden. En dat is niet niks.
Decennialang was de dinsdagavond mijn vaste trainingsavond. In de zomer deed ik mee aan de droogtraining van de IJVL, in de wintermaanden draaide ik zeer veel rondjes in de Leidse IJshal.
Een paar jaar geleden werden de restanten van de droogtrainingsgroep samengevoegd met de maandaggroep en trainen wij voortaan op maandagavond.
Schaatsen deed ik vanaf die tijd op dinsdagmorgen met de "Krasse knarren". Maar door het huisarrest kon ik vanmorgen juist niet skeeleren.
Maar na een tropische dag in het zuiden van het land kreeg ik op deze zwoele dinsdagavond alsnog een herkansing. Om 10 over 8 reed ik de straat uit voor anderhalve ronde om de Stevenshof. Met 10 kilometer skeelerplezier had ik na het avondeten in de tuin een heerlijk toetje. Dit recept kan ik iedereen aanraden.
In de loop der jaren heb ik al aardig wat vrachtjes vervoerd. De meeste waren vrij gewoon, maar er sprongen er wel een paar uit. Met het vervoeren van een kerstboom op een fietskar of in een fietstas baar je toch wel enig opzien. Ook het vervoeren van een hond in een fietskar is geen alledaagse kost.
Aan deze categorie kon ik er vandaag een toevoegen. Gisteren kreeg ik het verzoek of ik vanmiddag een skelet op wilde halen bij het gemeentehuis van Katwijk. Daar had ik geen enkel probleem mee.
Zodoende fietste ik vanmiddag een half uur eerder naar de Hoofdbibliotheek toe, waar ik met de biebauto naar het gemeentehuis reed. Met een skelet onder mijn arm wandelde ik naar de biebauto terug.
Ik weet nu, wat politici bedoelen als ze het hebben over: "Er kwam een lijk uit de kast."
Dit bijzondere transport ging naar filiaal Hoornes/Rijnsoever, waar we de schedel met plakband weer aan elkaar vast maakten en de kaak met schroeven vast zetten. Mijn zaakwaarnemer is momenteel in onderhandeling, of hiervoor een dokterstarief gerekend mag worden.
Nu dook onmiddellijk een actueel probleem op. De een noemde het skelet "Tante Annie", de ander noemde het "Harry".
Ga ik een keer met een skelet op stap en voor ik het weet zit ik opgescheept met de genderdiscussie....
Vannacht werd ik op een vreemde manier jarig. Na de vermoeiende reisdag waren we om een uur of half 12 naar bed gegaan. We doezelden al weg, toen het begon te spetteren. Ada was er al snel van doordrongen, dat de was buiten hing. Samen gingen we er uit om de was binnen te halen.
Daar ik er toch uit was, kon ik net zo goed naar de w.c. lopen. Staande bij het urinoir hoorde ik de kerkklokken van Turckheim 12 keer slaan. Wie mij een zeikerd vindt....
Na een diepe slaap werden we om half 7 gewekt door het geklepper van de ooievaars. Op camping "Le Médiéval" zijn diverse ooievaarsnesten en zoals de hanen bij het ochtendgloren kraaien, zo klepperen deze vogels met hun lange snavels.
Onder een grauw wolkendek hingen we de was weer op. Om 8 uur haalde ik het bestelde brood bij de receptie en op een bank op 20 meter van onze tent ontbeten we en maakten het brood om mee te nemen tijdens onze fietstocht klaar. We zorgden ervoor, dat we zo min mogelijk bepakking hadden, want er moest stevig geklommen worden op mijn 62e verjaardag: de top van le Petit Ballon!
Vanaf de camping klommen we niet al te steil via Zimmerbach en Walbach naar Wihr-au-Val. Hier zouden we wat gaan drinken. Een restaurant konden we niet zo snel vinden, maar aan de Fecht was ter hoogte van de camping een sporthal, waar juist een ambachtelijke markt was.
Hier dronken we koffie en zelfgemaakte ananassap en aten we peren- en kersentaart. Ada kocht een prachtige zijden sjaal.
Daarna begon het klimmen. We staken de Fecht over en bij Soultzbach-les-Bains klommen we naar Wasserbourg. Het was niet al te steil. In 5 kilometer gingen we van 275 naar 497 meter hoogte, maar daarna ging het snel omhoog.
In Wasserbourg kregen we de eerste van de 9 steile stukken voor onze kiezen. Zonder bepakking lukte het na ruim een week fietsen prima.
Vanuit Wasserbourg hadden we al snel 2 haarspeldbochten, die steil waren. We namen, net als een Vlaming, die in zijn eentje omhoog fietste, bij bredere stukken langs de weg een kleine pauze om
even wat te drinken en om van het fenomenale uitzicht te genieten.
Bocht na bocht klommen we zo voort tot we bij de herberg van Ried een bord zagen met nog 3 kilometer tot de top. Bij de herberg werd Elzasser muziek gespeeld.
Met nog 2 kilometer te gaan waren we boven de hoogte van 1000 meter gekomen. Er volgde echter nog 2 steile stukken. Het bord van de laatste kilometer gaf aan, dat deze 9% was. We hadden wel eens steilere stukken beklommen.
Zo voltooiden we de klim naar 1163 meter hoogte.
Een paar Vlaamse wielrenners, die ons op de foto gezet hadden, vertelden ons, dat de klim naar le Grand Ballon vanuit Cernay langer was, maar minder steil.
We stalden onze fietsen, trokken onze jas aan en wandelden naar de top van le Petit Ballon.
Op 1272 meter waaide het behoorlijk, maar je had een prachtig uitzicht naar alle kanten.
Uiteraard ontbrak een Mariabeeld niet.
Als je er pal onder stond leek het net, of Maria ieder moment weg kon vliegen, de hemel tegemoet.
Op een luw plekje achter een paar struiken aten we ons brood op.
Foto's nemend wandelden we naar beneden, pakten onze fiets en daalden af om in de eerste bocht het erf van een boerderij op te rijden met vrouwen in klederdracht.
Hier namen we een koffie, een warme chocolademelk en 2 tarte aux myrtille.
De afdaling kon beginnen. Voorzichtig daalden we langs diepe ravijnen af via Landensen naar Sonderbach. Deze kant was minder steil.
Bij Metzeral stuitten we op een fietspad naar Muhlbach-sur-Munster en vandaar via Breitenbach en Luttenbach naar Griesbach-au-Val toe. Het reed heerlijk op dit rustige fietspad. De laatste kilometer naar Turckheim toe langs de drukke doorgaande weg door de Vogezen maakte ons duidelijk, dat dit geen pretje was. De VV 21 was beter!
Om 4 uur vertrokken we van de top van de Petit Ballon, om half 6 waren we met in totaal 58 kilometer fietsen terug op onze camping. Daar ruimden we de droge was weg en maakten we ons gereed om naar Turckheim te wandelen om daar uit eten te gaan.
Het is droog en zonnig weer, er staat weinig wind en het asfalt is kurkdroog. Perfect weer om te gaan skeeleren. Desondanks zit ik thuis. Huisarrest!
Denk nu niet, dat ik iets fout heb gedaan. Op dit moment worden de deuren van ons huis geschilderd. Dan kan ik wel weg gaan, maar om het huis onbeheerd achter te laten met voor- en achterdeur vind ik een tikkeltje overdreven. Op dit moment ben ik dus, ondanks het mooie weer, met geen stok naar buiten te krijgen....
Maar wellicht krijg ik vanavond een herkansing en kan ik er op mijn skeelers vandoor.
Het droogtrainingsseizoen begint op zijn einde te lopen. Nog 3 weken en dan moeten we klaar zijn voor het nieuwe schaatsseizoen. Met Elwin den Dulk fietste ik naar het clubhuis van "Swift", waar we met 9 IJVL-ers naar "De Bult" liepen voor de wekelijkse droogtraining.
Na 2 rondjes inlopen volgde de oefeningen op de touwlader. In eerste instantie denk je, dat het meevalt, maar in de praktijk valt het toch vies tegen. Na een korte drinkpauze werd de groep in tweeën gesplitst. De ene groep ging 8 minuten schaatsplanken, de andere groep mocht 2 rondjes op "De Bult" lopen.
Met Hans Boers, Wil Verbeij en Marion Poldervaart liepen wij eerst de 1,3 kilometer voordat we de sokken aantrokken over onze sportschoenen. Op de door Eric Heiden bedachte schaatsplank kun je de schaatsbeweging zeer goed nabootsen. Op asfalt moet je echter goed oppassen. Bij een krachtige afzet kan de schaatsplank een stukje verschuiven, zoals ik vanavond aan den lijve mocht ervaren. Ik sleepte de plank op het gras. De minuut, die ik hierdoor verloren had, haalde ik na afloop van de 8 minuten "planken" wel in.
We dribbelden naar de trap toe waar we met 10 kikkersprongen tot over de helft van de trap kwamen. Daarna liepen we zo snel mogelijk omhoog om met een klein rondje weer naar de voet van de trap te lopen voor de volgende sprongoefening.
Al met al was het weer een pittige training. Deze was een stuk zwaarder dan de 6 kilometer hardlopen deed vermoeden. Wat dat aangaat heeft Elwin dit seizoen aardig aan onze conditie geschaafd.
Ik had niet gedacht, dat ik een paar dagen na de Alternatieve wintertriatlon al een Alternatieve zomertriatlon zou doen, maar toch gebeurde het. Ik had met Hans Boers afgesproken om een rondje door "De Horsten" zou gaan lopen. Een minuut of 10 voor ik naar station Voorschoten zou gaan fietsen, belde mijn trainingsmaat met een veel beter voorstel.
Met mijn zwembroek aan en een handdoek in mijn fietstas reed ik een kwartier later naar de Vlietlanden. We zouden een rondje om de recreatieplas lopen en aansluitend in het meer gaan zwemmen.
Het was enorm druk in en om dit recreatiepark. Iedereen genoot van het prachtige weer na een toch wel natte en vrij koude maand.
Nadat we de fietsen aan elkaar vast gezet hadden, begonnen we aan het rondje van 8 kilometer om het meer. We kozen er voor om zoveel mogelijk over onverharde paden te lopen. Het is wat zwaarder, maar wel gevarieerder. Af en toe moesten we naar het fietspad toe doordat we graag de sloten droog wilden passeren. Zodoende kwamen we Kees Lelieveld tegen. Deze "Krasse knar" was zich op zijn racefiets aan het voorbereiden op het komende schaatsseizoen.
Nu we het daar toch over hebben: we liepen ook langs de Vogelplas. Helaas was de ijsverwachting niet om over naar huis te schrijven.
Aan de andere kant kwam dat goed uit, want een duik in ijswater is nou niet bepaald mijn favoriete bezigheid. Toen Hans en ik na het rondje van 8 kilometer het meer in liepen, vonden we het water vrij koud. Maar het is net als met zwemmen in de zee: als je eenmaal door bent, dan is het best lekker.
Na deze Alternatieve zomertriatlon fietste ik met Hans mee tot de Kniplaan. Daar namen we afscheid van elkaar. Het was een gouden idee om het zwemmen aan de hardloopronde toe te voegen.
Geboren en getogen in Nieuw-Vennep in een gezin met 12 kinderen en sinds 1979 woonachtig in Leiden. Mijn vader was de oprichter van het transportbedrijf B.Breed & Zonen in Nieuw-Vennep, dat nog steeds bestaat.
Ik ben in 1983 getrouwd en vader van 4 kinderen.
Ik train al sinds mijn verhuizing naar Leiden voor de Elfstedentocht en ben uiteraard een groot liefhebber van schaatsen op natuurijs.
