Tussendoor zaten we wedstrijden, waarbij we niet mochten klagen, als we bij de rust al op achterstand zouden zijn gezet, maar ronde na ronde kwam Oranje verder. En zo ontstond het gevoel van "We zijn er al!". In topsport een dodelijk gevoel, want je bent er namelijk nooit. Er is altijd weer een volgende wedstrijd, altijd weer een nieuwe tegenstander.
Zo moest Oranje afgelopen donderdag tegen het op het WK in de poulefase al uitgeschakelde Italië spelen. De "kenners" wisten het al voor de wedstrijd: "Italië heeft niet beste generatie".
Nou, dat hebben we geweten!
Maar als kenner laat je je natuurlijk niet kennen. Zodoende konden we een paar dagen later op de site van de NOS lezen en zien: "Tsjechië is niet meer wat het was".
Ook dat hebben we geweten.
De blunder van Daryl Janmaat was wat dat aangaat symptomatisch: het Nederlands elftal overschatte zichzelf en onderschatte de tegenstander. Dit is allemaal terug te voeren op het Braziliaanse brons. Bij Janmaat pakte het risicovolle verdedigen verkeerd uit, maar een kwartier eerder deed Stefan de Vrij exact hetzelfde, toen hij met de borst de bal terugspeelde op Jasper Cillessen.
Hetzelfde gebeurde 40 jaar geleden. Na het WK in West-Duitsland in 1974 ging Wim Rijsbergen, die een fantastisch toernooi had gespeeld, zich ook te buiten aan frivoliteiten in de verdediging. Het kwam hem te staan op een uitbrander van Johan Cruijff, die niet gediend was van dit soort fratsen. Het zijn sterke benen, die weelde kunnen dragen!
Wat dat aangaat kunnen Nederlanders nog een hoop leren van hun buitenlandse collega's. Denken jullie, dat een Italiaanse, Duitse, Portugese of Spaanse verdediger het in de laatste minuten met een punt in een uitwedstrijd op zak "mooi" op wil lossen. Welnee, de bal wordt gewoon de tribune in gerost!
Even ter herinnering: de statistieken van Oranje tegen Italië en de iets gunstiger statistieken tegen Tsjechië.
"We" zijn gewoon niet zo goed als je uit de derde plaats op het WK zou vermoeden. Oranje is gewoon een modaal elftal met 1 sterspeler: Arjan Robben, die in beide verloren wedstrijden door een blessure ontbrak. Als de voetbalspelers dat gaan beseffen, dan zijn we al een heel stuk verder.
Ik het volledig eens met Bondscoach Guus Hiddink: "Een groot team verliest niet twee keer!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten