Vrijdagmiddagtraining

Vrijdag de 13e. Volgens veel mensen een ongeluksdag. In ieder geval wordt in het Catshuis een poging gedaan hier een extra dimensie aan toe te voegen.

Zelf benutte ik deze dag voor een extra trainingsrit. Vanaf de bibliotheek in Katwijk fietste ik in het zonnetje door de duinen, waar ik al heel wat kilometers heb hardgelopen, naar Wassenaar. Via de Klip en de Haagsche Schouw reed ik op huis aan.
In de wintermaanden is de vrijdagmiddag mijn vaste trainingsmiddag. Dan geef ik 2 uur achtereen schaatsles in de Leidse IJshal. Eerst voor de buitenschoolse sport en aansluitend voor de IJVL.

Terwijl de kinderen inrijden, schaats ik een paar rondjes met Alexander Marselis, die les krijgt van Max Delfos. Dit is een vaste routine van zeker 10 jaar.

Een vaste waarde op vrijdagmiddag is Sjaak Hartman, de éminence grise van de IJVL. Deze groep is bij hem in goede handen.

De tweede groep werd getraind door Monica van Rijn en Bert de Boer, die afwezig was op de dag, dat de foto's gemaakt werden.

Zelf heb ik inmiddels al 20 jaar de beginnersgroep.

En zoals u kunt zien, en dat kan ook niet anders met mijn trainingsmethodiek, is dit de meest serieuze groep.

Sarah

Bij het positieve denken kun je de woorden "geen" en "niet" rustig overslaan. Als iemand tegen je zegt: "Denk niet aan de Eiffeltoren", waar denk je dan aan? Juist!

Zo kon het gebeuren, dat een lid van onze IJVL-droogtrainingsgroep deze week 50 jaar werd. Andrea stuurde een mailtje rond met de aanhef: "Geen Sarah in de tuin". Leer mij mijn vriendengroep kennen. Eén ding staat dan als een paal boven water: die Sarah komt er dus!

Jaap en Juul hadden tijdens de regenachtige Paasdagen alle tijd om zich creatief uit te leven.



Maandagmiddag werden met onze mentale coach de puntjes op de i gezet, zodat Jaap dinsdag kon mailen: "Vanavond gaan Juul, Jos en ik de Sarah en andere lullige zaken plaatsen bij Andrea. Paul belt ons op wanneer Andrea naar Aikido is en dan hebben wij ruim de tijd de Sara boven de deur te plaatsen. Ik zal mijn fototoestel meenemen."

Gisteren kwam het "dankmailtje" van de 50-jarige, die het zeer sportief opvatte: "Tsonge, jonge, jonge, jonge, jonge, jonge....
Wat een lelijk oud mens voor mijn deur, maar wel in IJVL-pak en met een medaille om.
Wat een verassing zeg, en knap hoe jullie het complot hebben gesmeed, ik heb niks gemerkt. Van je vrienden moet je het maar hebben zeg. Ik zorg dat ik de hele dag weg ben. Vandaag er is vanochtend al heel wat geclaxonneeerd."

Twee emmertjes water halen

De meest efficiënte manier van leven is om het nuttige met het aangename te verenigen. Dat deed ik vanochtend. Ik moest een kilometer of 9 gaan hardlopen, en in de tuin van Ana en Siebe moesten de planten in de kas water krijgen. De kortste weg was heen en terug 7 km.
Vooral de heenweg was schitterend, met dichte mistflarden boven de weilanden, die beschenen werden door de opkomende zon.
Bij de volkstuinen wandelde ik op en neer naar de dichtstbijzijnde sloot en vulde daar de gieter een keer of 12, om deze boven de planten weer leeg te gieten.

Thuis gekomen van deze twee duurloopjes voegde ik er nog eentje aan toe. Via internet had ik nog een drietal exemplaren verkocht van "Molen- en Merentocht".

Deze moesten naar het postkantoortje in de wijk gebracht worden, hetgeen ik eveneens in marathontempo deed. Dat deed ik met plezier, want als schrijver van sportverhalen kun je geen betere recensie krijgen dan deze: "Ik hoop dat jullie nog wat leerzaams en inspirerends hebben opgestoken woensdag. Ik wel: een leuk boek over schaatsen. Ik heb het met heel veel plezier gelezen tijdens de paasdagen en ik wist dat je van schaatsen houdt, maar dat je zo’n bikkel was....petje af! En meteen ook jaloezie natuurlijk want dat zou ik ook wel willen."

Er leiden veel wegen naar Rome

Het is een oud gezegde: er leiden veel wegen naar Rome. Bij het langebaanschaatsen kun je dat goed zien. Bij de kampioenen van het afgelopen decennium zaten diverse "buitenstaanders" zoals skeeleraar Chad Hedrick, shorttracker Shani Davis en marathonschaatser Jorrit Bergsma. Er bestaan dus veel alternatieve wegen naar Thialf.

Iets soortgelijks zie je bij het trainen voor de marathon. Er bestaan behoorlijk wat trainingsschema's. Mijn eerste daad was om alle korte, snelle lopen eruit te gooien. Je krijgt er wel wat meer snelheid van, maar de kans op blessures neemt ook navenant toe.

Het basisschema is vrij simpel: door de week loop ik op dinsdagavond en donderdagochtend een kilometer of 10, in het weekeinde een langere afstand: een drietal keer 30 km met tussendoor of een halve marathon of 15 km. De dagen ertussen neem ik bewust rust. De spieren kunnen zich dan herstellen!
Doordat ik de donderdagochtend voor het Paasweekeinde moest werken, werd het schema omgegooid: vrijdag een halve marathon, Tweede Paasdag 15 km met het laten schieten van de 10 km op donderdag en dinsdag. Wie weet wat dit schema met wat langer duurwerk oplevert. Er leiden meer wegen naar Rome. Pardon: naar Marathon.

PaasHaaswijkloop

Gezien het weer had ik geen verkeerde keuze gemaakt om de Driemolenloop in Aarlanderveen te laten schieten voor de PaasHaaswijkloop in Oegstgeest.

Jos Drabbels, Jaap de Gorter en deze marathonloper haalden Andrea Landman op. De deur werd geopend door Paul Verkerk, zodat de helft van de Elfstedenploeg van 11 februari bij elkaar zat in een ontspannen sfeer.

Helaas ging onze mentale coach niet mee. We schreven ons met ons vieren in het Mien Ruyspark in. De tassen werden in bewaring gegeven bij Bert Staal. De voltallige commissie Opleidingen van de IJVL was dus aanwezig.
Na een kleine kilometer inlopen begaven we ons naar het startvak. In de tent, waar we Mart Moraal tegenkwamen, wachtten we het startschot af, dat om kwart over 12 klonk. Een seconde of 20 later passeerden we de startstreep om in een druilerige regen aan de eerste ronde van 5 km te beginnen.

Geheel tegen de gewoonte in had Jaap een vliegende start. Pas na de eerste km hadden Jos en ik hem bijgehaald. Het veld begon meer en meer uit elkaar te trekken, zodat we met ons drieën aan ons eerste rondje om de Klinkenbergerplas begonnen. Toevalligerwijze hadden we alle drie zwarte bovenkleding aan, zodat ze ons zo hadden kunnen contracteren voor "The men in black".

Aan het eind van deze ronde om de Klinkenbergerplas had Jaap moeten lossen. Jos en ik liepen samen verder. Gezien het aantal mensen, dat nog aan de ronde om de plas heen moest beginnen, hadden we het nog niet zo gek gedaan. Dat bleek wel bij de drinkpost na de eerste ronde. Hier kwamen we na 22.19 aan.
Samen liepen we het tweede rondje. Af en toe haalden we wat lopers in, maar bij kilometer 9 werden we ingehaald door een in het blauw gehulde loper met een behoorlijk hoger tempo. Jos kon met hem mee, ik moest passen. Ik begon na 46.30 aan mijn derde rondje, terwijl Jos op de finishlijn af ging, die hij als Jos Dubbels in 47.05 passeerde.

De blauwe loper nam hier ruim de tijd om te drinken, zodat ik de laatste ronde samen met hem begon. Na een kilometer ging hij gas geven en liep hij met speels gemak bij me vandaan. Bij de viaduct naar de Klinkenbergerplas zag ik de snelste lopers van de 15 km me tegemoet komen. Zij hadden 3 km voorsprong op me genomen.
Het rondje om de plas heen moest ik in mijn eentje volmaken. Hoewel, in mijn eentje? Er werden zeer veel honden uit gelaten.

Vooral op het laatste stuk om de zandwinningsplas, met de wind vol tegen, was dat best zwaar. Maar wel een uitstekende training voor de marathon.
Bij de splitsing naar de finish toe bleek het nog een kilometer naar de eindstreep toe te zijn. Dit verklaarde ook de snelle tijd bij de eerste drinkpost: het rondje was maar iets van 4,5 km. De extra kilometer liep je nu. Met een 12e plaats en een tijd van 1.13.23 bruto, dus 1.13 laag, had ik aan mijn doelstelling om onder 1.15 te komen voldaan.
Bij de finish werden we opgewacht door de burgemeester van Oegstgeest, die ons een vaantje overhandigde. Volgende keer verwacht ik natuurlijk wel een lintje!
Andrea was, net als vorig jaar, op het podium gekomen.

Wederom had ze, nu met 55.05, brons en een bos bloemen.
Het was al met al een gezellige loop op deze verder verregende Tweede Paasdag.

Scherp

Op deze Eerste Paasdag ben ik ruim een uur aan het schaatsen slijpen geweest. Je kunt het zien als laatste keer van 2011/2012, je kunt het ook zien als de eerste keer van het komende schaatsseizoen 2012/2013. De familie Breed staat in ieder geval scherp aan de start!
Siebe begint ook langzaam maar zeker weer wat scherper te worden met wielrennen. Bij de clubwedstrijden van Swift op "De Bult" werd hij derde. Gezien de hoeveelheid trainingsarbeid, die hij tot nu toe geleverd heeft, veel minder dan in voorgaande jaren, heeft hij het naar behoren gedaan.

Zelf lette ik de afgelopen dagen scherp op buienradar. De Driemolenloop in Aarlanderveen stond het programma voor Tweede Paasdag. Vanaf donderdag was al te zien, dat er dan flink wat regen zou kunnen vallen. Meestal ga ik op de racefiets naar Aarlanderveen, maar het leek me niet zo'n geweldig idee om in de regen er naar toe te fietsen, dan in de regen te lopen om vervolgens ook nog eens in de regen terug te moeten fietsen.
Als sporter heb je dan altijd nog een plan B achter de hand. Ik zou naar Hans Boers kunnen fietsen en met hem mee kunnen rijden. Dit plan ging niet door, daar hij niet ging lopen omdat hij flink verkouden was.
Het wordt morgen dus plan C. In plaats van de Driemolenloop ga ik meedoen aan de PaasHaaswijkloop in Oegstgeest. Daar kan ik ook de geplande 15 km lopen. Want ik moet met het oog op de marathon van Leiden de vorm nog wat aanscherpen!

Ingeklemde zaterdag

Het is een verschijnsel uit ver vervlogen tijden: de ingeklemde zaterdag. Vroeger kregen bibliotheekmedewerkers vrij met behoud van salaris op de zaterdag, indien deze viel na een officiële feestdag, waarop de bibliotheek gesloten was. Paaszaterdag was een vaste waarde bij de ingeklemde zaterdagen.

Een jaar of 25 geleden verviel de ingeklemde zaterdag, doordat de toenmalige directeur van de bibliotheek in Leiden de CAO Openbare Bibliotheken, waarin klip en klaar stond: "Op zondag worden geen werkzaamheden opgedragen", met steun van de rechter wist te torpederen. Een tiental grote bibliotheken volgde. En als een bibliotheek op zondag open is, is er als logisch gevolg ook geen ingeklemde zaterdag meer. Deze verdween dus, ook bij de bibliotheken, die niet op zondag open waren.
De ironie wil trouwens, dat de bibliotheek in Leiden al een aantal jaren niet meer open is op zondag....
Als gevolg van dit alles mocht ik vanochtend opdraven in de bibliotheek van Rijnsburg. Het was een zeer drukke en gezellige ochtend. Zo druk heb ik het in de twee jaar, dat ik eens in de drie weken in Rijnsburg werk, nog niet meegemaakt. De ochtend vloog voorbij!
Dat gold niet voor de fietstocht naar Nieuw-Vennep. Er stond een flinke noordenwind. Het was koud. Op het fietspad langs de A44 kwam ik ter hoogte van de Buitenkaag mijn zwager Cor Baars tegen. Om half 3 was ik bij mijn broer Leo en mijn schoonzus Joke. Ard, Vera en Mattis zouden uit Heintrop over komen.

Ik had hen al sinds augustus niet meer gezien. Vandaar dat ik naar Nieuw-Vennep gefietst was.
Tevergeefs. Ard moest vanochtend nog werken en was pas om 1 uur 's middags thuis. Zij moesten nog uit Duitsland komen rijden. Maar desondanks: het was gezellig bij Leo en Joke, die afgelopen week allebei jarig waren. En ik had een lekker trainingstochtje op deze niet meer ingeklemde zaterdag.