Om half 10 hadden we afgesproken bij Jaap de Gorter. Met Andrea Landman en Bauke Dooper vertrokken we naar de kop van Noord-Holland. Op de heenweg zat ik achter het stuur. Alles ging voorspoedig, tot we op de A7 bij Purmerend naar 1 rijstrook werden gedirigeerd. Tot voorbij Hoorn reden we tussen twee rijen rood-witte afbakeningspalen door.
Bij een schaatsles zou ik de kinderen de opdracht hebben gegeven om er tussendoor te slalommen, maar ik had het idee, dat dit op de snelweg niet zo'n geslaagd plan was. Zodoende kwamen we zonder brokken om kwart voor 11 in Medemblik aan. In de kantine van IJs- en Skeelervereniging Radboud schreven we ons in voor de 10-dorpentocht.
Waar anderen € 7,- inschrijvingsgeld betaalde, mocht ik het bedrag in natura voldoen.
Het gesigneerde exemplaar van "Molen- en Merentocht" krijgt een plekje in de leeshoek in de kantine van IJsclub Radboud.
We vertrokken 10 over 11 naar de Koggerandweg, waar het asfalt na ruim een kilometer zeer matig werd: asfalt met split rijdt met skeelers niet lekker. Andrea kwam er hier achter, dat ze wat had laten liggen in de kantine. We maakten met zijn vieren rechtsomkeer en skeelerden weer terug naar de skeelerbaan. Andrea en Jaap reden harder, Bauke en ik spaarden onze kracht een beetje. Op 200 meter van de start af kwamen we elkaar weer tegen en begonnen om half 12 voor de tweede keer aan de 10-Dorpentocht.
De totale lengte van het stuk met het slechte asfalt was 4 km, dus de voeten waren al onprettig gemasseerd, toen we afsloegen naar het fietspad langs de A7. Toen wij op die snelweg reden, zagen we diverse groepjes skeelers tegen de wind in beuken. Nu was het onze beurt. Als hekkensluiters, want we waren de laatsten, die aan de 40 km begonnen.
Benningbroek was het eerste dorp, dat we aandeden, als snel gevolgd door Wognum, waar Jaap voor het gemeentehuis van Wognum, het voormalige hoofdkantoor van het DSB-imperium, schrok van een Mercedes, die pas op het laatste moment remde, die afsloeg op de rotonde, waar hij net overstak. Het liep gelukkig allemaal goed af.
Met de wind in de rug schoten we lekker op. We reden door Nibbixwoud, waar we een feestwagen achter ons aan kregen met luide muziek. In Amerika noemen ze dit een Band Wagon.
Via de route, die we een maand geleden ook gefietst hadden, reden we naar Midwoud, waar we nu het fietspad tussen akkers en weiden naar Oostwoud namen. Net ten zuiden van de lintbebouwing van Oostwoud stond er een drink- en stempelpost op het fietspad naar Zwaagdijk-Oost. Over lange echte fietspaden en parallelwegen van verschillend skeelercomfort reden we naar Wervershoof, waar we de Dijkwerker weer tegen kwamen.
Met de Zuiderzeedijk aan de rechterhand skeelerden we door naar recreatiegebied De Vooroever. Hier bleek weer eens, hoe belangrijk concentratie is bij het skeeleren. Bauke lette meer op een camper dan op zijn eigen wieltjes, waardoor hij van het asfalt af skeelerde en onderuit ging. De schade viel gelukkig mee: een schaafplek op de elleboog.
Wij verlieten de dijk om via een industriegebied pal onder Medemblik naar de kantine van Radboud te rijden, waar ik mijn eerste skeelermedaille kreeg omgehangen. Door het omrijden hadden we de afstand van de marathon geskeelerd.
Voor degenen, die de gezellige 10-Dorpentocht gemist hebben: er komt, net als op het Ibn Ghaldoun College, een herkansing!
Wij reden met de auto naar het centrum van Medemblik, waar we belandden op het zonovergoten terras van "De Kwikkel", waar ik exact 4 weken geleden ook al met vrienden gezellig heb gezeten.
.JPG)
Andrea omschreef op het terras aan de haven het gevoel, dat we alle vier hadden: "Het is net, of je op vakantie bent!"
Het was in ieder geval een perfecte afsluiting van een heerlijke skeelertocht langs 10 dorpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten