Ook vossen golden lang als schuwe, maar slimme dieren. Een prachtig boek over dit dier is geschreven door Roald Dahl: "De fantastische meneer Vos".
Eeuwenlang stond dit dier al bekend om zijn listen en lagen. Denk daarbij aan het klassieke lijstboek "Van den Vos Reynaerde" uit de Middeleeuwen.
Nu verliest een vos wel zijn haren, maar niet zijn streken. Maar toch wel zijn schuwheid.
Daarvan waren Hen van den Haak en ik gisteren getuige. We waren op onze racefiets in de duinen aan het trainen, toen we vlak bij de kazerne bij de Waalsdorper vlakte op een meter afstand een vos doodgemoedereerd zagen sjokken. Vroeger zou dit roofdier beslist weggevlucht zijn.
De vos zagen we, toen we ongeveer op het verste punt van onze fietstraining waren. De rest van de IJVL-droogtrainingsgroep werkte een strandtraining af. Normaal gesproken zou ik deze gegeven hebben, maar het kwam voor mij net te kort op de marathon van Leiden van vorige week zondag.
De honneurs werden waargenomen door Jaap de Gorter, die mijn trainingsschema afwerkte. Van sommigen kreeg ik achteraf te horen, dat ik ze aardig af heb laten beulen.
Maar dat was behoorlijk achteraf, want na 38 km fietsen door de duinen met een harde noordwestenwind op de terugweg vanaf Scheveningen, zaten Hen en ik in "Het Wantveld" te wachten.
"Dat is wel een erg lange training geworden", zeiden we tegen elkaar.
Terwijl de zon al aardig begon te zakken, kwam er een achttal IJVL-ers naar beneden. Ze hadden champagne gedronken op het parkeerterrein.
Jante was getrouwd en trakteerde de afgebeulde trainingsgroep hierop.
Voordat we in het schemerduister zonder licht naar huis fietsten, hadden ook de twee wielrenners de bruid gefeliciteerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten