Het is nog ruim 3 maanden ver weg, maar ik denk graag vooruit. In de Leidse IJshal heb ik een naam opgebouwd: "Als jij schaatsles hebt gegeven, hoeven wij niet te dweilen!"
Ik laat de kinderen dan ook met zeer grote regelmaat oefenen in het vallen.
Ik ben er lang geleden mee begonnen. In het begin van het seizoen heb je altijd kinderen, die niet durven te schaatsen. Waardoor? Doordat ze bang zijn om te vallen.
En hoe help je hen over die angst heen? Simpel, door de val in kleine stukjes te hakken en de val steeds iets groter te maken. Je begint met op je hurken je handen naar het ijs te brengen.
"Is dit eng?"
Nee, dat valt wel mee. Dan maak je een val van steeds iets hoger. Enzovoorts en zo verder.
Kinderen vinden de valoefeningen geweldig. Op een gegeven moment introduceerde ik de "buikschuiver". Welnu, ik kan u garanderen, dat de meesten dit vol overgave doen!
Tijdens de krokusvakantie gaf ik een van de trainsters van die ochtend les in vallen. Zij durfde niet meer voluit te schaatsen, omdat zij bang was om te vallen. Ik gaf haar bij het inrijden een korte clinic. En het ging, tussen de schaatsende kinderen door, prima.
Stukje bij beetje rijpte bij mij het plan: waarom organiseer ik geen korte cursus voor volwassenen? Er zijn genoeg volwassenen, die op een gegeven moment de schaatsen aan de wilgen hangen, omdat zij valangst hebben. Terwijl dit, zoals iedere schaatstechniek, goed te trainen is.
Aan het einde van de avond hoeven ze zich niet als een adelaar naar beneden te storten, maar ik ben er van overtuigd, dat de meesten over de valangst heen te helpen zijn.
Als de IJshal eind september of begin oktober opengaat, zal ik in de eerste of tweede week een avond prikken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten