Ik trok de skeelers aan en om half 8 konden we in gaan rijden. De bochten vielen nog wel tegen.
Tjeerd Wierdsma gaf de training en de eerste oefening was twee rondjes dronkemanspas: overstappen naar links en meteen overstappen naar rechts enzovoorts. Aansluitend moesten we een paar rondjes achtereen de kleine bocht lopen. En het gekke was: het ging nog ook!
De dronkemanspas bleek een prima voorbereiding op de bocht.
De volgende oefening drukte ik me: we kregen een sprinttraining. Normaal zou ik daar aan mee gedaan hebben, maar met de marathon van vorige week in het achterhoofd leek het me net even te risicovol. Ik deed 5 Steigerungen van 100 meter en aansluitend de 2 rondjes technisch skeeleren.
Daarbij zag ik Jante hannesen met het remmen. Ik deed het voor en de schaatstrainer in mij kwam naar boven. Het bleek, dat dit één van de eerste keren was, dat ze op skeelers reed. Geleende skeelers nog wel. Mijke Hartendorp hielp zo iemand over de drempel.
En ik hielp haar verder op weg. Nadat Jante de rem aardig onder de knie had, leerde ik haar de zijwaartse afzet onder het motto "Je moet niet wegtrappen, maar wegduwen" en het langer doorrollen, waardoor er veel meer rust in haar slag kwam. Als je er zelf jaren over gedaan hebt om deze techniek aan te leren, weet je precies, welke instructies werken en welke niet.
Daar stond tegenover, dat de privé-les, die ik illegaal gaf, zijn uitwerking niet miste. Jante Vernhout kreeg de slag al aardig te pakken. En vermoedelijk de smaak ook.
Aan het eind van de training kregen we van Tjeerd nog een serie slalomoefeningen op. Tweebenig slalommen is een stuk makkelijker dan eenbenig met het andere been hangend met het voorste wiel op het asfalt. Je hebt dan het idee, dat je alle kanten op gestuurd wordt.
Om 9 uur zat de eerste sprinttraining van 2013 er op. In aangepaste vorm, dat wel. Dat krijg je met die marathonlopers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten