De traditie van de afgelopen kwart eeuw heeft laten zien, dat menig toprenner, net als Asterix, zijn toevlucht nam tot een slokje toverdrank.
Zelf was ik gisterenavond met Ada naar een andere presentatie. We fietsten naar het gebouw van de Leidse Hogeschool, waar de afstudeerprojecten van de afdeling fysiotherapie werden gepresenteerd. Bij een ervan hadden mijn vrouw en ik als proefpersoon gefungeerd.
Nu wil het toeval, dat een dochter van me haar onderzoek uitvoerde met een medestudente, een verwoed schaatster. Haar vader heeft de Elfstedentocht 3 keer uitgereden. Voor deze collega hoofdsponsor had ik dus wat verhalen meegenomen, waarvan ik zeker weet, dat hij er met volle teugen van zou gaan genieten.
Dat bleek inderdaad het geval.
Om kwart voor 9 begon in de collegezaal de laatste sessie van 3 presentaties. De eerste ging over het verschil in resultaten bij hartrevalidatie tussen mannen en vrouwen, het tweede betrof het onderzoek, waar wij proefpersoon bij waren en het slot van de serie liet een methode zien om de graden te meten, waaronder de onderrug kan worden gebogen. Drie interessante onderwerpen.
Bij het verlaten van de collegezaal bleek, dat Bert-Jan Olivier de docent was, die mijn dochter begeleid had. Tegen deze IJVL-er heb ik een tweetal keer met clubwedstrijden mogen schaatsen. Beiden wonnen we een rit tegen elkaar.
Ook op een ander vlak bleken we raakvlakken te hebben: we hebben allebei een wielrennende zoon. Siebe heeft een jaar of 7 in Nederland en Spanje bij de eliterenners gereden, terwijl Daan Olivier voor volgend jaar een contract heeft getekend bij de profploeg van Argos-Shimano.
Ooit heb ik Daan schaatsles gegeven, dus het kan nog goed aflopen met zo'n sporter.
Bij de borrel na afloop sprak ik nog met deze en gene. Henk van der Zwaan bleek bevriend te zijn met Ben van Haastrecht, van wie ik in januari in Hoorn schaatsles had gehad. Hij traint wekelijks met deze medewerker van Jan van der Hoorn in Ter Aar.
Soms is de wereld klein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten