In de hoogste versnelling

Eén van de ergste zaken, waar je als OR-lid mee te maken kunt krijgen, is een reorganisatie met gedwongen ontslagen. Ik had nooit gedacht, dat wij hiermee te maken zou kunnen krijgen, maar helaas. Wij moeten er ook aan geloven en zijn de laatste weken druk in de weer met de voorbereidingen op het schrijven van een advies.
Overbodig om te zeggen, dat ik wel eens beter geslapen heb. In slaap vallen valt meestal nog wel mee, maar als je om half 5 wakker wordt, komt de slaap niet meer, want dan springt de hersenactiviteit vrijwel meteen in de hoogste versnelling.

Nu kan een kortere nacht op zich geen kwaad, maar als dit regelmatig terug komt, wordt dat toch wel slopend. Na een dag vergaderen over sociale plannen en andere zaken, waar je nooit mee te maken hebt gehad, ben je behoorlijk gesloopt.

Ik voelde me dan ook hondsmoe bij het avondeten, maar na een blik op buienradar, besloot ik toch naar Leiderdorp te fietsen. Het zou pas om kwart voor 9 gaan regenen. Op de skeelerbaan was het rustiger dan de afgelopen weken.
De training, die Tjeerd Wierdsma voor ons in petto had, was vooral veel sprintwerk. In totaal 18 sprintjes over 100 meter. Tussendoor hadden we dan rondjes op techniek skeeleren.
Nu zijn er 2 momenten, waarop fouten in de techniek onbarmhartig naar voren komen: als je heel langzaam rijdt, of juist op je allersnelst. En dat doe je veelal in een sprint over 100 meter. Zo was mijn heupinzet met vooral links niet goed bij het rijden in de hoogste versnelling. En het gekke is: als je daarna op techniek gaat rijden, lukt het ook niet meteen goed. Je moet dan als het ware weer leren om bewust iedere beweging uit te voeren.
Door de vele sprintjes was het al met al best een pittige training. Maar nu komt het meest bijzondere. Ik vertrok hondsmoe naar de skeelerbaan, en ik kwam fit terug van het skeeleren in de hoogste versnelling.