Generale B.D.

In het leger is het een vertrouwd verschijnsel: generaal B.D. oftewel generaal buiten dienst. Dat betekent, dat hij met pensioen is. Als dienstweigeraar ben hier een groot voorstander van. Wat mij betreft kunnen alle generaals B.D.
Gisterenavond hadden wij ook iets met generaal. Wij hadden de generale repetitie van "Cry of the earth" van Tony Biggin en "Requiem" van Bob Chilcott.

Nu hoort een generale bij voorkeur niet vlekkeloos te verlopen. En dat klopte dit keer ook.
Op mijn werk had ik nog even wat brood gegeten, voor ik in de klamme lucht naar Leiden fietste. Tijdens het eten las ik een artikel over dit koorproject in het Leidsch Dagblad onder de kop: "Koor laat aarde huilen".
Om 7 uur was ik bij de Pieterskerk, waar we om half 8 onder leiding van Wim de Ru begonnen met "Cry of the earth". Bij de uitvoering vanavond is het in omgekeerde volgorde. Dit had te maken met leerlingen van het Leonardo da Vinci college, die in het kader van een kunstproject naar ons kwamen luisteren. En niet alleen zij. Ook componist Tony Biggin was aanwezig.

Het beginstuk ging lekker. Beter dan bij de repetities. Tot het moment, dat de dirigent ons aftikte. We hadden een inzet gemist. Dat had te maken met het feit, dat we de solisten niet goed konden horen. Zo kon je niet goed in de gaten houden, waar de solist was en kregen we plotseling het teken, dat we in moesten vallen. Net of je bij schaatsen het startschot hoort klinken, terwijl je nog bezig bent om naar de startstreep te glijden.

Later in "the cry" gebeurde het nog een keer om dezelfde reden. Desondanks ging het niet slecht. Of zoals componist Tony Biggin antwoordde, toen ik vroeg, hoe hij het vond klinken: "It sounded well!"
Het was dus beslist geen "Cry in the night".

Het meer ingetogen "Requiem" kwam na de pauze. Over het algemeen ging het beter dan voor de pauze. Toch onderbrak Wim ons 3 keer, omdat die inzetten niet goed genoeg waren naar zijn zin. En daarin gaf ik hem groot gelijk. Bij schaatsen en skeeleren leggen we veel nadruk op de heupinzet. Hoe beter die is, hoe sneller je gaat. Met zingen is dit ook het geval: een goede inzet zet letterlijk de toon!
Desondanks was Wim de Ru tevreden over het verloop van de laatste repetitie, ook al was het een handvol keren een generale buiten dienst.