Ik haalde het touwladder uit de IJVL-container en kleedde me om. Ik moest 10 minuten wachten, voor er iemand op kwam dagen. Kennelijk had het imago, dat ik iedereen afbeulde een afschrikwekkende werking gehad. De eerste, die op kwam dagen, was Frans van Rooij, die met een hele serie afmeldingen kwam. Mijn verwachting klopte inderdaad. De groep, waaraan ik training mocht geven, bestond uiteindelijk uit 7 personen.
We liepen rustig naar de Bult, waar we een rondje van 667 meter inliepen, gevolgd door een slalomloop van 1 ronde. In het inlooptempo lepen we op een meter of 10 afstand van elkaar. De achterste liep al slalommend naar voren. Als hij of zij daar aangekomen was, kwam degene, die dan achterste was op dezelfde wijze naar voren. Iedereen kwam 2 keer aan de beurt.
Na wat rekken en strekken volgde de touwladder. Het begon simpel, maar gaandeweg werd het wat lastiger. De varianten nemen dan toe in het kwadraat! Je staat verbaasd, welke vindingrijkheid sommige mensen bij vrij simpele oefeningen tevoorschijn weten te toveren.
Van het afgegraven fietspad klommen we naar het grasveld op de top van de Bult. Daar volgde een schaatsstappen piramide van 1-2-3-2-1 minuten met de nadruk op de puur zijwaartse afzet. Dat lijkt op papier zo simpel, maar dat is het niet, daar je er ook de valbeweging en het nastrekken bij moet betekken. Al met al was het een prima mengeling van techniek- en conditietraining.
Er volgden buikspieroefeningen (2 x 15 recht), waarna het hilarische werk aan bod kwam: staan als een kunstschaatser met een been voor en daarna een been achter.
"Nou, Bert", kreeg ik te horen: "Dat ziet er niet sierlijk uit. Je mag wel wat aan ballet gaan doen!"
Er volgde wat veldwerk, met een balansoefening met leunen op één arm en één been aan een kant. Annerieke van der Beek deed dit fantastisch. Ook roeien en luchtfietsen kwamen aan bod.
We gingen over op de clownsstappen. Grote passen met de benen hoog in de lucht. Als je dit doet, komt er veel druk op je hiel. Als je dit met schaatsen voelt, dan heb je de druk op de juiste plek. Dit wordt vaak "achterop zitten" genoemd.
Bij het statisch zitten kwam de nadruk op druk op de hiel te liggen.
Aansluitend gingen we schaatssprongen doen: 10-20-30-20-10 keer, met wederom de zijwaartse afzet als aandachtspunt.
We keerden nog weer even terug naar onze jeugd. Bokspringen is toch lastiger, dan je denkt, vooral met Marjolein Donkerbroek in de gelederen. Zij oefende tegelijkertijd de valbeweging. Of zij viel, of de bok ging om!
Het leuke van de Bult is, dat je daar korte, vrij steile klimmetjes hebt. Eén zo'n klim moesten we in totaal 3 keer nemen als Steigerung. Rustig beginnen in de vlakke aanloop en voluit springen op het stuk omhoog.
Na het uitlopen van 1 ronde rekten we bij het clubgebouw van Swift. Het was op deze bewolkte maandagavond een prima training geweest. Er is in ieder geval geen muiterij geweest, waarbij de droogtrainer werd gekielhaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten