Het gaat over de Bult, de oude vuilnisbelt van Leiden, waarop het wielerparcours van Swift is aangelegd. Daarnaast is er ook nog een wandelgedeelte. In de beginjaren van de IJVL trainden we hier altijd, tot het moment, dat het asfalt dusdanig begon te verzakken, dat voluit sprinten te link werd.
Met de droogtrainingsgroep weken we daarom steevast uit naar Cronesteyn, waar we op en rond een groot grasveld met veel plezier de dinsdagavondtraining afwerkten.
Het afgelopen jaar is de Bult na jaren plannen maken afgelopen jaar aangepakt. En dan ging het natuurlijk op zijn Leids. Gesteggel over wie wat moest betalen, heeft er toe geleid, dat het oude asfalt is verwijderd, maar het nieuwe nog niet is aangelegd.
De hekken, die om de Bult stonden om te voorkomen, dat onbevoegden het terrein zouden betreden, waren op sommige plekken door bewoners van Roomburg verwijderd, die eindelijk wel weer eens in hun park wilden wandelen. Hier maakten we gebruik van bij de maandagavondtraining.
Jaap de Gorter had een leuk programma in elkaar gezet. Via een boog liepen we naar de nieuw aangelegde betonnen trap, waar we de serie sprongoefeningen, die we vroeger uitvoerden op de trappen van station Lammenschans, nu deden. Maar er zat een extra element in: je kon via een klauterpad verder omhoog lopen. Boven gekomen voelde je wel, dat dit redelijk zwaar was. En dit mocht nog 7 keer.
Je kon telkens wel herstellen tijdens de lange afdaling. Doordat het pad bestond uit grond en losse stenen deed je hier wel voorzichtig. Ik kende dit verschijnsel van hardlooptrainingen in de bergen van Spanje. Eén misstap en je glijdt onderuit.
Binnen 24 minuten hadden we dit vrij zware deel van de droogtraining afgewerkt. Dit stond in geen verhouding tot hetgeen Sander Tichler heeft gepresteerd. Een maand of 2 geleden zat hij nog aan de chemo, maar vorige week heeft deze kanjer wel 2 keer de Alpe d'Huez bedwongen met zijn vader. Dezelfde Bult van de buitencategorie nogmaals nemen. Klasse, Sander!!!!
Wie Sander achteraf wil sponsoren: dat kan via zijn actiepagina.
Boven op de Bult volgde het slot van de training. In elastieken deden we diverse schaatsstappen. De laatste oefening was een serie van 4: ganzenpas voorwaarts, schaatsstappen naar rechts, wederom de ganzenpas en aansluitend de schaatspas naar links. Het was een koddig gezicht om iedereen met deze passen bezig te zien. Iemand wist het raak te typeren: "Het lijkt "One step beyond" van Madness wel!"
Op het hoogtepunt moet je stoppen. Dat deden wij dan ook. Na in de ook al gerenoveerde kleedkamers ons gedoucht te hebben, bleek er een duidelijk schisma tussen de maandag- en de dinsdaggroep. De maandaggroep ging braaf naar huis, de uit zegge en schrijve 3 personen bestaande dinsdaggroep ging naar café "Plantage". De mannen in het gezelschap kregen daar zowaar Vedetteneigingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten