Van een vriend kreeg ik dit artikel over de Nederlandse schaatssuccessen sinds de jaren '60 toegestuurd.
Een land van schaatskampioenen, geboren op kunstijs was te lezen in De Volkskrant en is van de hand van Erik van Lakerveld.
De komst van kunstijsbanen bleek inderdaad cruciaal voor de opkomst van Nederland als schaatsgrootmacht. De opening van de Jaap Edenbaan in Amsterdam door Elfstedentochtwinnaars Jeen van den Berg en Reinier Paping kan als het startschot van deze succestocht over de hele wereld worden gezien.
Hoe er in het buitenland naar gekeken wordt is te lezen in deze zinnen: "In Nederland is het voor velen heel gewoon om lange afstanden te schaatsen, waardoor het niet meer dan normaal is dat ze geïnteresseerd zijn in schaatsen op de Spelen. In de wintermaanden is schaatsen een praktische vorm van transport. Forenzen schaatsen over de bevroren kanalen om familie en vrienden te bezoeken in dorpen verderop."
En laat die laatste zin nou helemaal kloppen! Als de Rijn bevroren was, schaatste ik iedere dag naar mijn werk bij de bibliotheek in Katwijk aan den Rijn, terwijl ik in de middagpauze naar mijn jarige zwager Cor in de Buitenkaag reed.
De op 9 december 1961 geopende Jaap Edenbaan was de katalysator van de Nederlandse langebaansuccessen. Deze positie is overgenomen door "Thialf" in Heerenveen.
De constatering "Nederlanders dragen al schaatsen als ze nog peuters zijn. Voor sommigen is schaatsen net zo gewoon als lopen." klopt niet echt, maar helemaal uit de lucht gegrepen is deze ook niet. Uit eigen ervaring in zowel de Leidse IJshal als IJshal De Vliet ben ik daar toch een aantal keren getuige van geweest....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten