Leo's laatste rit

Zoals de hele week al was dit een dag van uitersten, een dag met een lach en een traan. Na het plotselinge overlijden van mijn broer Leo was vanmiddag om 1 uur in de Katholieke kerk in Nieuw-Vennep de uitvaartdienst. 
Voordat het zo ver was, gaf ik in IJshal De Vliet de laatste schaatsles van het vakantieschaatsen. Het thema was dieren.

Ik had om half 11 met mijn vrouw in de kantine van de ijsbaan afgesproken en na een kop koffie en thee stapten we onder een dreigend wolkendek op de fiets. Via Leiderdorp, Oud Ade, Rijpwetering en Nieuwe Wetering fietsten we via de Ringvaart en de Lisserweg naar Nieuw-Vennep.
Onder een dreigend wolkendek reden we droog naar mijn geboorteplaats.

In de Katholieke kerk stond Leo doodskist.

De dag voor Driekoningen was de kerk nog helemaal in Kerstsfeer.

Tijdens de uitvaartdienst onder leiding van pastor Jan Lange rustte de kist op strobalen. Symbolisch voor het harde werken, dat Leo zijn leven lang gedaan had. Hoeveel miljoenen kilo's stro zijn er in zijn leven wel niet door zijn handen gegaan?

Dat harde werken, het doorzettingsvermogen, de kwajongensstreken en de schaterlach waren een rode draad in zijn leven en die kwamen in de uitvaartdienst dan ook telkenmale naar voren.
De kerk was propvol, hetgeen pastor Lange de uitspraak ontlokte: "Ik wist niet, dat Leo burgemeester van Nieuw-Vennep was?"
Het condoleren duurde dan ook heel lang en doordat je heel veel bekenden zag, die je lang niet gezien had was het ook nog gezellig. De lach en de traan lagen weer dicht bij elkaar.
De familieleden vormden nog eenmaal een erehaag toen Leo uit de kerk gedragen werd.

De kist werd op zijn eigen kleine vrachtwagen gezet.

Daarmee werd zijn lichaam naar het crematorium aan de Hoofdvaart vervoerd.

Leo's laatste rit!