De coronatijd heeft het afgelopen jaar behoorlijk wat gaten geslagen in het aantal vriendenbezoeken. Zo hadden we voor 1 augustus eindelijk een datum kunnen vinden, dat we elkaar weer op veilige afstand konden ontmoeten in het Haarlemmermeerse bos. 
Alles werkte mee, behalve het weer. Nu viel het vandaag nog mee gezien de weersverwachtingen, maar vrijdag moesten we op die basis op zoek naar een plek, waar we met zijn negenen bij elkaar konden komen. Ik opperde bij mijn geboortehuis in Nieuw-Vennep. Daar hebben we met enige regelmaat een schuurfeest gehad met de familie Breed in de kleine garage.
Het motto van mijn ouders was: voordeliger per dozijn. En waar 40 tot 50 mensen in de garage bij elkaar konden komen, daar moest het met 9 ook wel lukken. Een paar telefoontjes verder was alles geregeld. Alleen de sneeuw moest nog even weggeruimd worden.
Zodoende fietsten Ada en ik om 12 uur naar Nieuw-Vennep, waar we de lege garage inruimden en een beetje versierden.
Want ja, als het op gezelligheid aankomt heb ik een naam hoog te houden.
Met het ouder worden komen ook wat kwalen en kwaaltjes. Om alles in een juist perspectief te plaatsen, had ik een toepasselijk lied gevonden.
Hiermee vergeleken valt vrijwel alles daarna mee. We hadden kortom een genoeglijke middag met een hapje en een drankje, waarbij we van harte hopen, dat we elkaar het komende jaar veel vaker mogen zien.
Gezamenlijk ruimden we alles op en na afscheid genomen te hebben van mijn broers en schoonzussen fietsten Ada en ik om 7 uur in het avondzonnetje naar huis. Daar wachtten onze kleinzoon en hun ouders op ons.
Opa mocht zijn kleinzoon voorlezen en naar bed brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten