Rijp en groenloop

Het kwam in deze omgeving zowaar tot lichte nachtvorst.

Dat merkte ik, toen ik vanmorgen om half 9 ging hardlopen. Ik liep naar het fietspad aan de rand van de Stevenshof en zag daar op beschutte plekken rijp op het gras. Het was letterlijk rijp en groen.

Meetpunt Voorschoten was op klomphoogte het koudste KNMI-weerstation in ons land. Als we dat eens mogen beleven in een echte vorstperiode in januari of begin februari....

Met zere bovenbenen liep ik naar "Ter Wadding", waar ik ruim 2 rondjes door het park liep om vandaar via de ijsbaan aan de Rijndijk als keerpunt over vrijwel dezelfde route terug te lopen naar huis. Onderweg kwam ik Peter Nierop tegen, de ex-collega bij de bibliotheek van Leiden, die me in 1979 meenam naar de Ton Menken IJsbaan.

Dat ik tijdens de 9 kilometer lange loop mijn bovenbenen nog steeds voelde, betekende dat ik zondag bij Hollen door de Bollen toch dieper ben gegaan, dan ik had gedacht.

Wel werd de lichte pijn naarmate ik langer liep minder. Voor mij een gunstig teken. Kennelijk liep ik het afvalzuur uit de benen.
Wie echter dacht, dat ik na het lopen klaar zou zijn met sporten, vergist zich deerlijk. We hadden van Tuincentrum De Mooij in Rijnsburg nog een bon met een tientje erop. Daar mijn vrouw nog turfpotten nodig had om thuis planten op te kweken voor de volkstuin, besloot ik deze op de fiets te gaan halen op deze vrijwel windstille dag.
Daar het compostbakje thuis bijna vol zat, nam ik deze in de fietstas mee. Vanaf De Mooij fietste ik  met een omweg door naar de volkstuin, waar ik het groente- en fruitafval in de compostbak.
Thuis gekomen stond er 28 kilometer op de teller op deze ochtend, die in het teken stond van rijp en groen.