Kerstmus

Allereerst wil ik  om te beginnen iedereen prettige Kerstdagen toewensen.

Na ons Kerstontbijt zaten we in de huiskamer naar onze tuin te kijken, waar de vogeltjes in de appelboom zaten en om beurten gierst uit de kleine silo haalden. Mijn vrouw bestudeerde de mussen aandachtig en zei: "Het lijkt wel, of die mus een witte baard heeft."
Gekscherend antwoordde ik: "Dat is de Kerstmus!"

Ada liep naar de boekenkast om deze bijzonder zeldzame vogel op te zoeken, maar die vond ze niet. Wel zag ze, dat bij de gewone huismussen de mannetjes in de wintermaanden een soort witgrauwe baard hebben.

Op de tegenoverliggende bladzijde zagen we de Spaanse mus. Ik wist niet eens, dat dat een aparte soort was.

In deze decembermaand hebben we wel een soort Spaanse winter. Het gemiddelde over 30 dagen is inmiddels 4 graden te warm!

Nu is de Weihnachtstauwetter een gebruikelijk fenomeen in onze omgeving. In goed Nederlands: de Kerstdooi. Een verklaring, waarom een witte Kerst zo zeldzaam voorkomt.

Voorlopig zit er trouwens totaal geen kou in de lucht.

Tot half januari kunnen we schaatsen op natuurijs op onze buik schrijven.

De mislukte klimaattop in Madrid helpt ook al niet mee aan het terugdringen van de enorme temperatuurstijgingen.

Vooralsnog mogen we blij zijn als we deze winter nog een paar dagen kunnen schaatsen op de Vogelplas.

De kans, dat we deze winter op de Theems kunnen schaatsen, schat ik niet zo hoog in.