De armzwaai

Het weer tapte uit een ander vaatje vandaag.

Hoewel anders? We beleefden een kletsnatte herfst dit jaar en na een rustig begin van de meteorologische winter zijn we wat dat aangaat terug bij af.
Vanmiddag gaf ik zoals gebruikelijk 2 uur schaatsles in de Leidse IJshal. Het eerste uur was voor de buitenschoolse sport, het tweede voor de IJVL.
Het thema voor beide schaatstrainingen was de armzwaai. Daar er in Nederland geen schaatser is, die deze kunst beter beheerst dan Willem-Alexander van Buren, ging ik bij deze Elfstedencrack te rade.

Uitgaande van de armzwaai kun je een hele serie  oefeningen gebruiken. Allereerst de uitvoering zelf. Deze moet vanachter de schouder in een vloeiende zwaai voorwaarts gemaakt te worden. Dan buig je je arm en raakt het puntje van je neus aan. Dan zit je namelijk altijd goed.
Veel beginners, en niet alleen zij, zwaaien voorlangs en gooien zichzelf daarmee uit balans. Dat liet ik tussendoor ook een rondje lang doen, zodat de kinderen konden ervaren, hoe dat aanvoelt.
Een variant hierop was bowlen. De kinderen moesten een denkbeeldige bowlingbal gooien. Dit doe je laag boven de grond en, inderdaad, voorwaarts.

Een andere variant was het verplaatsen van het lichaamsgewicht. Je gaat de kant op, waarheen je je bovenlichaam verplaatst. Dit kan met en zonder armzwaai. Bij deze oefening ga je breder schaatsen, maar je glijdt langer door. Kortom, deze trainer kon tevreden terugkijken op de trainingen rond de armzwaai.