De kunstschaatsster

Ietwat later dan gisteren, toen ik er om 6 uur uit moest voor de Oliebollenmarathon, ontwaakte ik tegen zevenen na een droomrijke nacht.

Ik moest er uit om schaatsles te gaan geven in IJshal De Vliet. Na het ontbijt fietste ik er heen. Waar ik gisteren om 8 uur moest beginnen, waren het vandaag de trainers van de driedaagse van de Sven Kramer Academy. Deze cursus was uitverkocht.

Eén van deze trainers was Bert Hoogeveen, die deze prachtige Nieuwjaarskaart had ontworpen.

Om kwart over 9 begon ik op de funbaan met Walter aan de schaatsles voor 15 kinderen. Na de basisoefeningen gaf Walter een oefening, die gefilmd moest worden voor een trainerscursus en die alleen daar vertoond zal worden.

Nu reed er ook een kunstschaatsster met ons mee. Ik had een serie evenwichtsoefeningen in gedachten.

Voor een 70-jarige ben ik best soepel, maar als het aankomt op evenwicht laten samengaan met souplesse, dan leg ik het kansloos af.

Ik vroeg de jonge kunstschaatsster om sommige oefeningen, die ik regelmatig gebruik, voor te doen. Ze was daartoe bereid. Op de terugweg zag ik haar een paar oefeningen doen, die ik zelf niet kende.
"Kun je dit voor de hele groep doen?"
Alzo geschiedde.

De overstap van deze evenwichtsoefeningen naar de slalom lag voor de hand en dat deden we dan ook. De bocht hangend naar binnen schaatsen was de volgende logische stap.
Het was een leuke en speelse schaatsles. Om kwart over 10 werd er op de ijshockeybaan gedweild en vrijwel alle kinderen kwamen nu naar de funbaan. Dat zag er zo uit.


Denk niet, dat dit alles was. Toen ik na de warme chocolademelk met appelflappen naar huis ging, stroomde het nog steeds binnen met kinderen en hun ouders, terwijl er voor de winkel van Ooms Sport een lange rij stond om schaatsen te huren.
De drie dagen natuurijs en IJshal De Vliet in het NOS Journaal hadden prima gewerkt!

Oliebollenmarathon

De wekker stond op 6 uur en op dat tijdstip ging deze ook daadwerkelijk af. Ik stond op en ging in mijn eentje ontbijten. De tafel had ik gisterenavond al gedekt.

Om 10 over 7 zat ik op de fiets naar IJshal De Vliet, waar ik de gangmaker was van het langzame peloton. Na 3 dagen natuurijs in Warmond was de overstap op een gedweilde ijsvloer heel eventjes wennen. Je gleed veel makkelijker. 

Op het platform zaten al veel schaatsers klaar voor de 75, 100 of 150 rondjes.


Na ruim 20 rondjes inrijden startten de 3 pelotons met een loze ronde.

Het schaatsen ging erg makkelijk, maar het aflezen van de rondjes en vooral de rondetijden was dat niet. Het scherm was op de wintertriatlonmodus gezet. Je zag alleen de eerste 10 rijders. Allemaal van het snelste peloton. De rest van het peloton kreeg geen enkele informatie.
Ik kreeg te horen, dat ik te snel reed, maar ik kon dat op geen enkele wijze staven. Als je in topvorm bent en alles vanzelf gaat, ben je afhankelijk van informatie van anderen. Ik riep naar de kant om rondetijden en kreeg telkenmale het aantal rondjes te horen.


Het was dan ook druk op de baan. Iemand uit mijn peloton timede toen met een chronometer een rondje van 37 seconden. Ik had toen al wat getemporiseerd. Later zag ik thuis, dat een 20-tal rondjes van 35 hoog en 36 laag had gereden, waar dit 40 seconden had moeten zijn.

Maar ja, als je alleen maar de tijden van de snelste groep krijgt te zien, kun je dat niet weten. De rest van de rondjes ging in 37 seconden. Ook nog te snel, maar daarbij past wel de aantekening, dat pal langs de blauwe inrijbaan je al snel 2 seconden sneller bent dan langs de blauwe middellijn.
Na de 75 rondjes te hebben voltooid, ging ik door naar de 100 en na die volbracht te hebben, ging ik voor de 150. Tot de 25 kilometer met een aardig peloton, daarna met een pelotonnetje. Het laatste stuk waren verreweg de meeste schaatsers al van het ijs af. Nog steeds verschenen noch de tijden, nog het aantal verreden rondjes van ons op het scherm.

Na 150 rondjes zonder enige informatie moest ik even stoom afblazen voor de verandering op het scherm. Bij het inrijden werkte alles namelijk wel goed.
Na 2 oliebollen en een warme chocolademelk kreeg ik te horen, dat ik 174 rondjes gereden had. Met een aantal IJVL-ers, die allemaal minimaal 150 rondjes gereden hadden, werd ik op de foto gezet.

Opvallend was, dat van de top 16 in het klassement van de meeste rondjes maar liefst 10 meegedaan hadden aan de Oliebollenmarathon.

Het is dus niet toevallig, dat zij in de top van het doorzettersklassement staan....
Thuisgekomen spoelde ik het zweet van mijn huid af.

Paul Crezee kwam bij ons een vorkje mee prikken. We konden een paar uur bijpraten, voordat wij om half 3 op de fiets naar Hillegom stapten.

Met Bas, Nel en Joep hadden we afgesproken bij "Klein Duimpje" om voor het laatst in 2025 het glas met elkaar te heffen. Bas en ik deden dat met een allerheerlijkst Kerstbiertje.

Toen wij na 2 uur gezelligheid met vrienden op de fiets stapten, merkten we, dat we voor de tweede keer de wind in de rug hadden. Maar met de naar het noordoosten gedraaide wind was het stukken kouder geworden dan op de terugweg.

Het vroor ineens weer 3 graden, terwijl het op klomphoogte zelfs tot matige vorst kwam.

Het lange Kerstweekeinde kende bijzonder weer.

Derde Kerstdag

Bij het ontbijt werden we verrast door een interview op Radio 1 van IJVL-voorzitter Vero Nater en Hugo, een schaatsertje, die ik in de beginnersgroep onder mijn hoede heb gehad in IJshal De Vliet. Het interview is te beluisteren door HIER TE KLIKKEN en begint op 1.16.00.

Na het ontbijt fietste ik op deze Derde Kerstdag voor de derde dag op rij naar de ijsbaan van Warmond. Het was nog drukker dan gisteren en er waren ook meer hardrijders.
Doordat het vannacht op klomphoogte 2 graden had gevroren, kon er vanmorgen nog geschaatst worden op natuurijs. Van deze mogelijkheid werd volop gebruik gemaakt. Terecht, want het zou vanmiddag 6 graden Celsius worden.

Ik deed het rustiger aan dan gisteren, daar ik morgen op kop moet rijden bij het langzame peloton bij de Oliebollenmarathon in IJshal De Vliet.

Dat tempo van rondjes van 40 seconden probeerde ik vanmorgen ook te rijden. Doordat er diverse snelle groepen op de drukke baan waren, moest je af en toe inhouden als je ingehaald werd. Een strak tempo rijden zat er niet echt in.

Geen probleem, want schaatsen en gezelligheid gaan hand in hand. Ik wam een hoop bekenden tegen. Met Gerard Snel, de vader van Tijmen,die vandaag in "Thialf" op het OKT moet strijden om een Olympisch ticket, zou ik na een praatje een paar rondjes harder gaan rijden. Tot de eerste bocht kon ik het met hangen en wurgen bijhouden, daarna was er een gat, dat steeds groter werd. Maar ja, Gerard rijdt snel en ik schaats breed....
Het langst reed ik met Andrea Landman, met wie ik op de Weissensee en in Fryslân de (Alternatieve) Elfstedentocht heb volbracht.

We haakten nog even aan, toen Frank Damen en Jaap de Gorter ons in sneltreinvaart passeerden, maar zij gingen toch echt te hard voor ons. Wij forceerden niets. Om 12 uur verlieten we de baan, die ondanks dat het al dooide nog steeds goed bleef.

Met Mark van der Geest en Jaap de Gorter nam ik nog een kop warme chocolademelk in de kantine als afsluiting van de Kerstdriedaagse in Warmond.

Met dank aan de vrijwilligers van de WIJC, die nachtenlang in touw zijn geweest voor ons schaatsplezier!

Op de terugweg haalde ik de broodbestelling bij "De Helianth" op. Thuis lunchte ik en maakte de toiletten klaar, zodat ik op tijd klaar was om naar het OKT te gaan kijken. Het ijs in de sloot achter het huis was inmiddels goeddeels weg gedooid.


Naschrift:
Vero Nater en IJshal De Vliet waren prominent in beeld in het NOS journaal van 20.00 uur. Het item start op 16 minuten.

Toch nog Schaatsen

Na het schaatsen op de ijsbaan van Warmond in de Veerpolder kreeg ik eergisteren een bericht, dat de foto, die gemaakt was van Jaap de Gorter en mij terecht was gekomen op Schaatsen.nl.

We hadden er ervaring mee.

Zowel in 1997 als in 2012 wisten we de Elfstedentocht samen te volbrengen.

Na het onverwachtse Kerstcadeau op Eerste Kerstdag ging ik er van uit, dat ik de Tweede verstek moest laten gaan. De kinderen zouden met aanhang langskomen voor een gezellige middag en een kerstdiner. Alle kinderen? Nee, we hadden een afzegging uit Asturias, waar de rijp op de velden lag.

Eenieder, die wel eens kerstliedjes gezongen heeft, weet wat dat betekent.

Het hageld' en sneeuwde en 't was er zo koud
De rijm lag op de daken
Met de rijm wordt de rijp bedoeld.

Nu had het hier behoorlijk gevroren. Op klomphoogte kwam het zelfs tot matige vorst.
Het was dus niet de vraag, of er geschaatst kon worden in Warmond. Maar voor mezelf was het hoogst twijfelachtig. Ik had mijn vrouw beloofd om te helpen met het voorbereiden van het kerstfeest.

Na allerhande klussen gedaan te hebben en het schillen van een flinke hoeveelheid aardappels mocht ik om half 11 toch nog schaatsen. Niet op de sloot achter ons huis. Daarvoor was het ijs veel te dun.


Ik fietste naar de Veerpolder, waar het een stuk drukker was dan de dag ervoor. Daar bond ik mijn schaatsen onder en na wat bekenden gesproken te hebben, zette ik me op kop van een redelijk snel peloton. We werden wel diverse keren ingehaald door een klein peloton, dat nog een stuk harder reed op het goed glijdende natuurijs.

Net als op Eerste Kerstdag zag je alleen maar blije mensen om je heen. Wat dat aangaat had John Lennon "Merry X-mas" op een natuurijsbaan gecomponeerd kunnen hebben.

Na een half uur kopwerk ging ik rustiger rijden en praten met diverse schaatsvrienden.

Om 12 uur verliet ik de baan om op tijd thuis te kunnen zijn.


Ik had geen tijd meer om een warme chocolademelk te gaan drinken in de kantine, maar thuis kwam ik later op de dag wel aan de vochtcompensatie toe.

Op weg naar huis maakte ik nog wat sfeerfoto's van de winterse omgeving in de Veerpolder.



Thuisgekomen douchte ik me en hielp met de laatste voorbereidingen, voordat de eerste gasten op de stoep stonden. Zoals verwacht waren het onze kleinzoons. Ook de Kerstman moet stiekem binnen zijn geslopen, want onder de kerstboom vonden wij later op de middag het spel "Carcassonne".

In Amerika gaat het er intussen al heel anders aan toe.

Wij hadden een gezellige middag met elkaar en via een digitale verbinding ook met de Spaanse tak van de familie.

's Avonds was er een mooie zonsondergang te zien.

Toen het donker was begonnen we met zijn negenen aan de Kerstmaaltijd. De jongens moesten op een redelijke tijd weer met hun ouders mee naar huis. Toen alle gasten weg waren, konden we alles wegruimen en de vaat doen. 
Als afsluiting van de Kerstdagen keken we naar "Kate Bush, the Timeless Genius" op Canvas.

Een aanrader!