Een grauwe zaterdag

Het was een korte nacht. Om half 5 werd ik wakker, maar de slaap kwam niet terug. Ik hield me rustig, daar ik mijn vrouw niet wilde wekken. Dat lukte redelijk goed. Ik ben ook een redelijk mens. Om half 7 werd ook Ada wakker, toen de krant in de brievenbus gegooid werd.
Op het nieuws hoorden we, dat het mistig was. Toen ik uit het raam keek, dag ik een sterrenhemel. Zo mistig was het dus niet.

Bij het ontbijt zagen we, dat het wel dicht begon te trekken. Het was het begin van een grauwe zaterdag. Samen gingen we boodschappen doen. Ada ging naar de Oogstwinkel, ik naar "De Helianth". Samen fietsten we terug naar huis, waar we koffie en thee dronken. Daarna reden we samen naar de volkstuin. Mijn vrouw ging werken op de tuin, ik ging een stuk hardlopen vanaf de tuin in de hoop, dat ik de ijsvogel weer zou zien. Nou, ik kan u verzekeren, dat lukte niet.


Vergezichten evenmin. Tijdens mijn loop over veelal onverharde paden kwam ik wel diverse paddenstoelen tegen.





Ook het mos was in dit vochtige weer in zijn element.

Als je naast de onverharde paden liep, liep je natte poten op.

Hoe grauw het was, was te zien bij de houtduiven en de zwarte kraai.



Na 7 kilometer lopen, fietste ik naar huis voor een warme douche. Onderweg zag ik een viertal ooievaars hun kostje bij elkaar scharrelen.

En de smienten floten ook weer naar elkaar op deze grauwe zaterdag.

Ouder en kind schaatsen

De dag begon goed. De krant plofte om half 7 op de mat en daar ik toch wakker was, keek ik in de Trouw van vandaag. Als eerste keek ik bij de ingezonden brieven.

(Klik op de afbeelding om deze te vergroten)
Mijn ingezonden brief als reactie op een andere ingezonden brief over kunstijs was, zij het in een ingekorte versie, geplaatst.

Na het ontbijt vertrokken we naar Leiden Centraal, waar we met trein en metro naar één van onze dochters te reizen om te helpen bij het verwijderen van bramen en brandnetels in de tuin. Met een temperatuur van bijna 13 graden had je niet het idee, dat vandaag de Kerstvakantie zou beginnen.

In de tuin merkten we het aan de insecten, die redelijk actief waren. We zagen een enkele hommel, een paar kleine vlindertjes en ook een paar lieveheersbeestjes.


Ook de koolmeesjes lieten zich zien.

Terwijl ik aan het snoeien was, plantte Ada nieuwe planten in de tuin.
Na met zijn drieën geluncht te hebben, reisden we met het openbaar vervoer terug naar de Sleutelstad. Mijn vrouw ging bij de Oogstwinkel boodschappen doen, terwijl ik het meegenomen tuingereedschap naar de volkstuin te brengen. Dat deed ik onder het prachtige avondrood.







Het was al behoorlijk donker, toen ik de volkstuin verliet en naar IJshal De Vliet trapte. Op de 250-meterbaan was het een wereld van verschil met gisteren. Toen was het zeer stil, vanmiddag was het zeer druk. Mijn groep was vrijwel voltallig aanwezig, maar in het kader van het ouder en kind schaatsen waren alleen al van mijn groep 10 ouders aanwezig. 

Op speelse wijze werden de basisoefeningen uitgevoerd, terwijl de lachspieren ook een een toptraining hadden. Het was een gevarieerde schaatsles, waarbij een tiental trainingsvormen werden uitgevoerd op een met een kleine 100 schaatsers zeer drukke baan. Voor herhaling vatbaar!

Kerstdiners

Vanmiddag fietste ik voor de tweede keer vandaag naar IJshal De Vliet. Anders dan vanmorgen deed ik dat met een omweg. Eerst reed ik langs de rand van de Stevenshof, waar je de kleuren van de zonsondergang om een uur of 4 al goed kon zien.

Het was nog behoorlijk warm voor de tijd van het jaar. Vrijwel het hele jaar was trouwens veel te warm.

Via kruipdoor sluipdoor weggetjes fietste ik door Noord-Hofland.

Zo kwam ik uit bij de brug naar de Vlietlanden, waar ten behoeve van rijke stinkerds recreatiewoningen worden gebouwd ten koste van de recreanten in dit drukke deel van de Randstad. Er wordt alvast gekapt!

De avondschemering vanaf de burg over de Vliet wat weer erg mooi.


Bij IJshal De Vliet zette ik alles klaar voor de schaatsles voor kinderen van de IJVL. Daar we er rekening mee hadden gehouden, dat er minder kinderen zouden komen schaatsen, hadden we een ouder-kind schaatsles georganiseerd.

Maar de opkomst was dramatisch. Van mijn groep was er niemand. In totaal waren er 6 kinderen en 1 ouder op komen dagen. Heel schoolgaand Leiden zat aan de kersdiners.

Maar geen nood: we gooiden alle groepen bij elkaar en maakten er een spelletjesles van. Maast wat oefeningen met plastic stokken kwam het hele arsenaal aan oefeningen van gisteren met de pylonen en de noppen aan bod. De jonge schaatstrainers in opleiding kregen zo een hele serie oefenstof op een presenteerblaadje aangereikt.

Elk nadeel heb zijn voordeel....
In het donker fietste ik naar huis toe.

Nou ja, donker?

Aftellen

Met het einde van 2025 in zicht wordt er op allerlei manieren afgeteld. Het meest duidelijk is dat in de laatste minuut van het jaar. De "Krasse knarren" doen dit op hun manier ook. Tijdens de laatste training van het jaar laten we de traditionele piramide van 100 rondjes los en gaan dan aftellen.
Daarvoor fietste ik naar IJshal De Vliet, waar we om kwart over 9 begonnen aan onze countdown. Als coördinator nam ik de langste afstand van 14 rondjes voor mijn rekening. Iedere volgende serie was een rondje minder tot we aan het slot met slechts 1 rondje van 250 meter eindigden. Telkens zat er 1 rondje rust tussen. 
Dit was voor het peloton van 16 personen, maar bij de meeste series was er een groepje, dat ontsnapte en een rondje extra reed. Het is ook het verschil tussen rondjes van 36 en rondjes van 32 seconden. Een secondespel, dus van de lp "Seconds out" het nummer "Firth of Fifth" van "Genesis".

We waren net voor de dweilpauze van kwart voor 11 klaar en hadden heerlijk gereden. Onze plek werd ingenomen door leerlingen van een middelbare school. In totaal zouden er 550 leerlingen komen schaatsen. Dit gebeurde in groepen van ruim 100 leerlingen, die na een uur het veld moesten ruimen voor de volgende groep van die omvang. De "Krasse knarren" van de toekomst.

Aan de Stammtisch, die hier al duidelijk leger was, dronken we koffie, thee en warme chocolademelk, terwijl we een uur lang gezellig kletsten met af en toe een kerstkransje.

De drukte binnen was goed te zien aan een zee van fietsen voor de ingang van IJshal De Vliet.

"Je bent de beste met speurvragen!"

Na de korte nacht van gisteren haalde ik vannacht de schade in. Ik sliep als een roos.

Ik werd vanmorgen wakker met een droom, waarbij de slotzin mij is bijgebleven. Ans Guicherit, mijn hoofd op de Centrale Bibliotheek in Leiden, zei: "Je bent de beste met speurvragen!"
Voor degenen, die jonger zijn dan 40, is het nauwelijks voor te stellen, maar toen waren er nog geen computers en moest je de antwoorden via een kaartcatalogus en boeken opzoeken.

Ans was degene, die het loffelijk getuigschrift schreef, dat ik na mijn vertrek bij de Leidse Openbare Bibliotheek mocht ontvangen. 
Ook daarbij een prachtige volzin: "Opvallend was zijn kreativiteit, niet alleen ten aanzien van de taken, waarvoor hij stond, maar ook met betrekking tot de bibliotheek als organisatie."
Er zijn dagen, waarop ik minder positief wakker word.

Na het ontbijt deed ik boodschappen op de Boerenmarkt en bij "De Helianth", waarna ik bij Blokker in Zuid-West had afgesproken om wat spullen van haar over te nemen, daar zij vanaf haar bibliotheekdienst in haar oude school doorreed naar Leiden Centraal om vanmiddag onze kleinkinderen van school te halen en op hen te passen. Ik bracht de spullen thuis.
Ik reed daarna naar de volkstuin. Op weg er naar toe zag ik voor de derde keer in drie weken een ijsvogel over het water scheren. De blauwe schicht was weg, voor ik hem op de foto kon zetten.

Wat dat aangaat zijn paddenstoelen een stuk eenvoudiger.

De platte tonderzwam.

De veldridderzwam.

De flammulina.
Op de volkstuin had ik een eenvoudige taak. Kruiwagens met mest rijden. Van de mesthoop bij de ingang schepte ik 9 kruiwagens vol en reed deze naar onze tuin. Een gratis krachttraining!

In het winterzonnetje was het aangenaam werken. Ik zag zelfs een hommel rondvliegen. Om 1 uur fietste ik naar huis, waar ik in mijn eentje lunchte, waarna ik mijn sportkleding aantrok. Om half 4 fietste ik naar IJshal De Vliet met wederom een mooie winterlucht met pasteltinten.

De Kerstvakantie wierp haar schaduwen vooruit, want met slechts 5 kinderen was maar de helft van mijn groepje aanwezig. We speelden veel met de blauwe pylonen. Toen ik ze na een rondje inrijden ophaalde, ging ik bijna onderuit op een opgevroren bultje. Ik kon mezelf nog net corrigeren. De ijsmeester zag het en haalde het bultje weg net voor de les begon.
Na wat startoefeningen gingen we over naar de speelsere vormen. Pylonen op de helm of op de rug, als een fakkel in de hand met als extra moeilijkheid een nop erop. Een rondje met de pylon op het ijs en daarna hetzelfde, maar dan met telkens een kort rondje eromheen draaien, leunend op de pylon.

De pylon naar voren schuiven en er achteraan gaan en tenslotte een oefening, waar de kinderen zelf mee kwamen: de nop onder de pylon en deze als een soort curling wegschieten, er naartoe schaatsen en dit dan een rondje lang herhalen. Zonder dat ze het merkten, zaten de kinderen een groot gedeelte van de les diep. Maar niet verder vertellen hoor....

Mosklokje

De dag begon ver voor de wekker. Om 4 uur werd ik wakker, maar de slaap kwam niet meer terug. Maar zoals mijn moeder altijd zei: "Al slaap je niet, je rust toch!"
Volkomen uitgerust stapte ik om 7 uur uit bed om een half uur later met Ada te ontbijten.

Om half 9 stapte ik in het ochtendgloren op de fiets naar IJshal De Vliet om met de "Krasse knarren" te gaan schaatsen. Onderweg kon je genieten van de prachtige winterluchten.





Het schaatsen ging als vanouds. Een Diesel moet even op gang komen, maar eenmaal op stoom dendert deze door. De 20 rondjes op kop waren wat dag aangaat illustratief. Ik reed 16 rondjes vlak in 36 seconden, maar een snel groepje had ons al driemaal gelapt. Een vierde keer vond ik te gek, dus we eindigden met driemaal een 35-er en een slotronde van 34,7.
Met een peloton van 15 "Krasse knarren" aangevuld met een vijftal losse schaatsers, die met ons meereden, hadden we trouwens een behoorlijk lang peloton.

Moe maar voldaan na 122 rondjes liep ik naar de trap naar de kantine en zag op het sedumdak deze paddenstoelen staan. Het bleek een mosklokje te zijn. En wij maar denken, dat erop een ijsbaan alleen een chronometer en een bel voor de laatste ronde aanwezig was....

Met een achttal "Krasse knarren" dronken we aan een zéér lange Stammtisch koffie en thee met een oliebol erbij. Meester Prikkebeen prikt de dagen van december op zijn hoed, wij prikten een vorkje.

Ik fietste snel naar huis, waar ik me douchte en om kwart over 12 lunchte ik met mijn vrouw. Om 1 uur had ik op de Oostdwarsgracht een afspraak over "Glibbers op glissen". Ook Rick van Oosterhout kwam naar het pand van Coördesign, waar we keken wat de mogelijkheden waren, naar de oplage en het tijdpad. Eind januari moet er een voorlopige offerte liggen, eind juni moet al het voorwerk klaar zijn, zodat "Glibbers op glissen" eind oktober kan verschijnen.
In de Leidse binnenstad deed ik in een vijftal winkels wat kleine boodschappen, waarna ik via de Oostvlietweg naar huis pedaleerde. Er was weer een mooie zonsondergang.

Een stukje verderop zag ik een mandarijneend.

De zonsondergang was ook mooi te zien op de landijsbaan van Voorschoten.




Het wachten is op een stevige ijsvloer, zodat de watervogels plaats kunnen maken voor ijsvogels....