33-ers

Vanmorgen fietste ik naar IJshal De Vliet om met een tiental "Krasse knarren" voor de eerste keer dit seizoen aan de traditionele piramide van 25 kilometer te beginnen: 4, 8, 12, 16, 20, 16, 12, 8 en 4 rondjes.
Ik weet, dat ik vroeg in het seizoen al in vorm ben. Het schaatsen gaat zo makkelijk, dat ik snellere tijden schaats dan in andere seizoenen in oktober. Meestal moest ik in deze fase van het seizoen lossen als het peloton versnelde.

Veel series gingen in rondjes 36, in andere jaren het moment, dat ik af moest haken. De ultieme proef kwam bij de eerste 20 rondjes, die ik op kop zou rijden. De openingsronde ging in 39 seconden, de volgende 9 gingen in 36-ers. Toen werd het peloton gelapt door een drietal, dat in rondjes 32 rond raasde. 

Dat ik tweemaal gelapt zou worden, vond ik tot daar aan toe, maar driemaal vond ik teveel van het goede. Ik zette derhalve een beetje meer aan en op een enkel rondje 36 blank na reed ik louter 35-ers.

Na deze snelle 5 kilometer gebruikten we met 36- en 37-ers de volgende blokken om een beetje te recupereren. Alleen de blokjes van 12 en 8 rondjes kenden een supersnel slot. Tweemaal wist ik er een 33-er uit te persen. De tweede was in 33.533. 

In Groningen zouden ze zeggen: "Het kon minder!"
Maar van 33-ers weet ik dat nog niet zo zeker.....

Bamboebossen ver van hier

Vandaag was de afsluiting van een periode van 7 jaar, waarin we wekelijks een hele dag op onze kleinzoons pasten. De jongste gaat na de Herfstvakantie naar de basisschool, zodat we op de laatste woensdag er een leuke dag van gingen maken.

Om kwart voor 7 nam ik de trein naar Rotterdam, nadat ik een uur eerder was opgestaan. In een ragfijn miezertje fietste ik daar naar het huis van onze oudste dochter, waar ik eerst de oudste kleinzoon naar school bracht, waarna ik met de jongste naar de dichtstbijzijnde bibliotheek fietste om de boeken om te ruilen.

"De ideale Donald" blijkt niet in het Witte Huis te bivakkeren.


Na diepgravend onderzoek kwamen Fokke en Sukke tot een onthutsende conclusie.

Na de boeken omgewisseld te hebben, fietsten we naar "Ver van Hier".

Daar genoot de jongste met volle teugen van een croissant met kaas, ik nam een warme chocolademelk. Ada kwam hier om 11 uur ook naar toe. De aanwezige kinderen zaten heerlijk te spelen. Om kwart over 12 vertrokken we. Ik haalde de oudste op van school. Een schoolvriendje ging ook mee. Met zijn vijven lunchten we, waarna we naar Blijdorp vertrokken. 
Daar passeerden diverse dieren de revue.

Daaronder ook de vogeltjes, die in de bomen zongen.

Maar ook de planten kregen de aandacht. Vooral de bamboeplanten. In de bamboebossen in het midden van Blijdorp verstopte het jonge trio zich, terwijl opa en oma hun best deden om hen te vinden. 

Visueel was dat vrij lastig door de dichte begroeiing van het bamboe.  Maar met het geluid, wat dit drietal soms produceerde, was de locatie in de bamboebossen vrij snel te vinden.

Om half 5 verlieten we Blijdorp. De kinderen hadden zich prima vermaakt. Wij dus ook. Ik bracht het schoolvriendje naar huis, terwijl Ada de avondmaaltijd bereidde. Na heerlijk gegeten te hebben vertrokken we om kwart voor 7 naar Rotterdam Centraal. We hadden een tijdperk afgesloten.

In Leiden Centraal zagen we, dat er een piano geplaatst was.

Er zit muziek in reizen per trein!

Rondje rust

Om 7 uur werden we wakker. Ik trok mijn sportkleding aan en ging met Ada ontbijten. Om half 9 fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik voor de tweede keer in dit schaatsseizoen met de "Krasse knarren" zou gaan rijden. Daar het vorige week niet gelukt was om met het nieuwe schema de 100 rondjes te volbrengen, volgde vandaag een herkansing.

Het meeste tijdsverlies zat in de rondjes rust, dus de 2 rondjes rust tussen de langere series lieten we achterwege. Zodoende werd de opbouw van 1 naar 10 met telkens een rondje meer en vanaf deze piek met telkens een rondje minder naar beneden. Het tempo lag wat lager dan vorige week, maar het was desondanks een zware training, doordat het herstelmoment van een rondje rust minder hersteltijd bood.
De training van een elftal "Krasse knarren" had zodoende veel weg van een intervaltraining.
De meest gebruikte uitspraak was "Rondje rust!" na iedere serie.
Moe maar voldaan dronken we koffie, thee en warme chocolademelk met deelnemers aan de schaatslessen van de Schaatsschool.
Ik deed op de terugweg naar huis boodschappen bij "De Helianth", waarna ik thuis nog een blokje van 4 kilometer ging hardlopen. Daarbij genoot ik van de herfstkeuren in het herfstzonnetje.






Thuisgekomen douchte ik me en ging lunchen. Daarna fietste ik naar de volkstuin, waar Ada al was. Daar riste ik de bladeren van takken en knipte de takken in kleine takjes, die we gebruiken op de paden.
Tijdens het knippen kwam het zoveelste kleine buitje van vandaag naar beneden. De vijgenboom, waar ik onder zat, werkte als een prima paraplu. Samen met mijn vrouw fietste ik naar huis, waar ik aan het laatste "Rondje rust!" van vandaag begon.

Ontspannen

Om 7 uur verlieten we de echtelijke sponde. Om kwart over 9 was de schaatsles, die ik zou geven met ditmaal mijn vrouw als leerling. Samen fietsten we naar IJshal De Vliet, waar we op de 250-meterbaan na een rondje inrijden met een tweetal Oostenrijkers begonnen aan de les.
Het begon al stroef, doordat het leek, alsof één van hen een botte linkerschaats had. Terwijl zij de schaatsen bij Ooms Sport ruilde, deden wij was basisoefeningen. Toen de tweede linkerschaats ook bot leek, reed ik een rondje mee. De afzet van het linkerbeen bleek niet goed. De druk zat in met midden van de schaats en niet onder de hak: het zogenaamde achterop zitten.

Daar begonnen we dus mee. Voor iedere schaatser een goede oefening. Dit breidden we uit met het boven het standbeen komen. Pas dan kun je gaan sturen.

Met drie schaatsers onder mijn hoede was er wel sprake van drie verschillende snelheden.

Ik verdeelde mijn aandacht over hen en reed dus ook met verschillende snelheden over de 250-meterbaan. Door de transponder kon ik de man complimenteren, dat hij bij zijn tweede schaatsles ooit de 250 meter in 59 seconden voltooide: 15 kilometer per uur. Niet gek voor een beginneling.
De tweede helft van de les besteedden we aan het sturen en wat er gebeurt als je achterom kijkt of als je je bovenlijf naar links of naar rechts verplaatst.

Doch door deze oefeningen kwam er ook meer ontspanning in de slag. Als je gespannen rijdt kost het veel meer kracht en energie dan als je je slagen ontspannen maakt. Dat is ook het geheim van het goed kunnen schaatsen van een 200 kilometer.

Na de schaatsles ging ik nog even uitschaatsen. Daarbij reed ik een voor mij doen supersnel rondje van 33,9. Volkomen ontspannen!

Na thuis samen geluncht te hebben, vertrok Ada naar de volkstuin. Ik ging halverwege de middag om thee te drinken en om takken van bladeren te ontdoen. Ondertussen had ik wel oog voor de herfstkleuren én de paddenstoelen op de tuin.


Op weg naar huis zag ik nog een Jacobsladder.

Niet alleen de ochtend, maar ook de middag was ontspannen.

Vriendenvisite

Vanmorgen werden we om een uur of 7 wakker. Nu is zondag de enige dag in de week, dat we het rustig aan doen en dat deden we vandaag ook.

We ontbeten samen, waarna we aan de voorbereidingen voor de vriendenvisite begonnen. Ada verdween in de keuken voor het culinaire gedeelte van de ontvangst, terwijl ik het bier koud zette.
Ik liep naar de molen om daar langs de nieuwe sloot wat bloemzaad uit te strooien op de kale plekken. Daarna ruimde ik de takken in de tuin weg, door de bladeren eraf te rissen. Daarna knipte ik de takken in kleine takjes. Alles gaat morgen naar de volkstuin.
Na de koffie en thee was het mijn keukenbeurt. Er stond een flinke vaat op me te wachten. Nadat deze klaar was, aten we een paar boterhammen en wachtten binnen op de vrienden, daar we op motregen werden getrakteerd.

Bas, Nel, Lotte en Joep kwamen op de afgesproken tijd en we hadden een gezellige middag en een heerlijk avondmaal met bonensoep, salade en appeltaart als toetje.
De lachspieren werden weer eens goed getraind. Dat is het grote voordeel van een vriendenvisite.

Takkie en de paddenstoelen

Vanmorgen sliep ik tot kwart over 7. Het voelde als uitslapen. Ada en ik ontbeten samen en fietsten daarna samen naar de Oogstwinkel en "De Helianth" voor de boodschappen op deze niet bepaald koude zaterdagmorgen.

Op de terugweg moest Ada nog wat halen bij de heropende Blokker in Leiden Zuid-West. Daarnaast is een vestiging van de Hema en daar mijn oude zadeldekje zo bij Dorus vandaan zou kunnen komen, kocht ik een nieuwe.

Veel keuze was er niet, maar die van Takkie vond ik erg leuk en daar je als goed bibliothecaris je klassiekers moet kennen, kon ik daar mee thuis komen.
Dat deed ik dan ook!

Na de boodschappen weggeruimd te hebben, dronken we koffie en thee met een amandelhoorntje. Heerlijk.
Ada ging naar de volkstuin, ik zou een duurloop van ruim 7 kilometer gaan maken op het warmst van de dag. Het gat met de minimumtemperatuur bedroeg slechts 2,5 graden Celsius.
In onze tuin was de herfst al goed te zien.

Ik liep naar het park van landgoed "Ter Wadding", waar ik een viertal rondjes over telkens andere paden liep. Onderwijl kon ik genieten van 50 tinten herfst en diverse soorten paddenstoelen.
Het was dicht bij huis een mooie herfstloop.

Op de terugweg naar huis was ook het Stevenspark in herfsttooi gekleed.

Ik douchte me, lunchte en fietste naar de volkstuin om met Ada thee te drinken. 

Niet alleen wij waren actief, deze bezige bij was dat ook. Met een deel van de oogst van vandaag trapte ik op mijn Takkie-zadeldekje naar huis terug.