Leny

Afgelopen vrijdag is op 75-jarige leeftijd onze zus Leny aan kanker overleden in het bijzijn van haar man, kinderen en kleinkinderen. 

Toen onze oudste broer Kees overleed, spraken we van de eerste rafels.

Maar met het overlijden van Leo eind 2023 erbij gaat het nu wel erg snel. Zeker als je de schoonzus en de 4 (ex)-zwagers, die van ons zijn heengegaan, erbij optelt.

Ineens hebben Paul en ik nog maar 7 zussen.

Leny kon gemakkelijk gedichten schrijven en was best wel creatief. Ook als het ging om het verzinnen van streken. Eén ervan kan ik mij nog goed heugen.
In onze jeugd was er een jongens- en een meisjesschool. Er werd een uitzondering gemaakt voor de kleuterklas en de eerste klas. Toen zaten de jongens ook op de nonnenschool. Tijdens het gezamenlijke speelkwartier daagde Leny mij uit: "Jij durft vast niet om die non op haar habijt te spuwen."
Nou, dat durfde ik wel!

Het was niet mijn meest glorieuze moment uit mijn lange schoolloopbaan en ik kan u verzekeren, dat ik het nooit meer gedaan heb....

In die tijd zaten de Rooms-Katholieke kerken nog vol en waren er op zondag diverse missen. Je had op zondag een vroege, maar korte mis en later in de ochtend een lange. Toen Leny na de vroege mis met een andere zus slaande ruzie kreeg loste onze vader dat pedagogisch op: "Jullie hebben kennelijk niks opgestoken van de korte mis. Dan gaan jullie nu naar de lange mis!'
Tegenspraak werd niet geduld en het nog 2 uur in de kerk zitten had een heilzame werking gehad. De zussen maakten nooit meer ruzie na een kerkdienst.

Hilarisch is het raadsel van de verdwenen koekjes. Deze verdwenen in rap tempo uit het koekblik. Maar ja, wie van de 12 kinderen kon dat gedaan hebben? Onze moeder loste het geniaal op met een simpel briefje met slechts één woord erop: Dief!
Leny kwam briesend de woonkamer binnen met de vraag: "Wie heeft dit geschreven?"
"Ik", antwoordde ma Breed: "En nu weet ik, wie het gedaan heeft!"

De carrière als Strooipiet was kort maar krachtig. Zelden heeft een hulp van Sinterklaas zo snel en vakkundig de eigen glazen ingegooid.
Het huwelijk met Gerard hield het een stuk langer vol. Ruim 53 jaar deelden ze lief en leef en hun leven ging niet bepaald over rozen.

Dat kwam pas later, toen Leny bij haar dochter José in de rozenkwekerij ging helpen. De band met de kinderen Gerald en José en met hun partners en met haar kleinkinderen was hecht en warm.

In november werd haar 75-jarige verjaardag groots gevierd. Vaak waren we er niet bij op de verjaardag van Leny, daar onze oudste dochter op dezelfde dag jarig was. We konden in november nog niet bevroeden, dat het Leny's laatste verjaardag zou zijn.
Nu kan Leny in de hemel streken uit gaan halen bij haar broers Kees en Leo, die met pretogen ook voor een geintje in waren, net als onze vader. En onze moeder strijkt dan alle plooien weer wijs en liefdevol glad.

Leny, doe ze de groeten daarboven.
Hier begint het leeg te worden....