Hersteltraining

Vanmorgen fietste ik naar IJshal De Vliet om voor de Schaatsschool beginners de edele kunst van het schaatsen aan te leren. Probleem aan het einde van het seizoen is dan, dat de opkomst dan laag is en dat er af en toe niemand is.

Vandaag was zo'n dag. Als alternatief had ik een hersteltraining als alternatief. Vandaag was zo'n dag. Ik was voornemens om 100 rondjes te gaan rijden. 
De eerste rondjes kwam ik niet onder de 50 seconden en daarna duurde het heel lang voor ik voor het eerst onder de 40 seconden dook. Meer zat er vandaag niet in, zodat 39,2 mijn snelste rondje was. Af en toe voelde het alsof ik een schildpad was.

Bij deze 20 kilometer met een topsnelheid van net geen 23 kilometer per uur, heb ik meer pijn geleden dan bij de 200 kilometer, die ik bij de Bert Grotenhuis Bokaal heb gereden.Het snelste rondje ging in ruim 27 kilometer per uur. Gemiddeld ging het gedurende 8 uur schaatsen in 25 tot 26 kilometer per uur.

Na de thee fietste ik naar huis, waar ik me douchte en mijn haren waste, want na de lunch fietsten Ada en ik naar Katwijk, waar we om 2 uur een afspraak hadden staan bij Edwin Minnee.

Een maand geleden had ik op de Warmondse ijsbaan gratis reclame voor Edwin gemaakt getuige zijn uitspraak: "Het ergste van alles is: ik ben zijn kapper...."
Met graagte hanteerde hij de schaar tijdens mijn knipbeurt, zodat ik ondanks mijn baard niet meer als vrouw aangeduid zou worden.

Nadat Ada's kapsel geknipt was, fietsten we door de duinen naar de volkstuin toe, waar we een kop thee dronken. Thuisgekomen bleek, dat mijn hersteltraining vandaag bestond uit 20 kilometer schaatsen en 38 kilometer fietsen. Ik ben mij ervan bewust, dat menigeen dit geen hersteltraining durft te noemen....