"Wat is je toonhoogte?"

Vandaag stond in het teken van trappen en toonladders. Doch het was om te beginnen voor de tweede dag op rij vroeg wakker.

Gisteren was het vanzelfsprekend, daar ik om 8 uur aan de Bert Grotenhuis Bokaal op de IJsbaan van Haarlem moest beginnen. Na de 200 kilometer schaatsen was ik, nadat we om middernacht in bed lagen, snel in slaap gevallen. Om 5 uur werd ik wakker, maar de slaap wilde niet meer komen.

Dit is niets bijzonders. Je lijf zit na zo'n inspanning vol afvalstoffen, die de slaap nog wel eens in de weg zitten. Deze afvalstoffen maken het traplopen meestal niet tot de meest favoriete bezigheid, maar het traplopen ging, hoewel wat stram, eigenlijk probleemloos. Alleen de spieren in mijn onderrug voelde ik wel. Geen pijn, maar wel een teken, dat ik geen gekke dingen moest doen vandaag.
Na het ontbijt ging mijn vrouw naar de volkstuin, ik deed een rondje boodschappen in de Leidse binnenstad op deze frisse morgen.

Daarna maakte ik thuis onze lunchpakketten klaar, daar we vanmiddag in de Lokhorstkerk de tweewekelijkse repetitie hadden van "Projeta Musica".

Onder leiding van Wim de Ru begonnen we aan "Lux aeterna" uit het "Requiem" van Bob Chilcott.

Het ging best wel goed, maar niet perfect getuige de uitspraak van de dirigent: "Wat is je toonhoogte?"
Hier viel nog winst te behalen.
Het prachtige "Thou knowest, Lord" ging stukken beter.

Na de pauze begonnen we met "Fac, ut portem Chrsti mortem" uit "Stabat Mater" van Karl Jenkins. De bassen hadden hier verreweg de makkelijkste partij. De sopranen daarentegen....

Daarna volgde "Ave verum".

Als afsluiting zongen we "Virgo virginum" nogmaals door. Dit lied zit er al aardig in.

Dat geeft vertrouwen voorde uitvoering op 12 april in de Marekerk na een dag van trappen en toonladders.