Zakdoekje leggen

Om te zeggen, dat ik een ideale voorbereiding heb op de wintertriatlon van 3 maart, is een tikkeltje overdreven. Sterker, doordat ik ruim een week last had van mijn kaakholtes, is mijn conditie behoorlijk achteruitgekacheld. De voortdurende zeurende pijn werkt op den duur slopend, terwijl het lichaam hard aan het werk is om het lichaam weer gezond te maken. Kortom, ik heb me wel eens beter gevoeld.

Slapen doe ik als de beste, ook al is het 's nachts meer een serie hazenslaapjes. Overdag komt daar nog een middagdutje bij. Er is geen beter medicijn dan een goede nachtrust.
Gisteren had ik me een klein beetje vertild aan twee schaatslessen achter elkaar: eentje te veel. Dat moest ik gisterenavond bezuren. Om 9 uur lag ik in bed. Langzaam begon alles los te komen. Sinds gisterenochtend zijn er 8 boerenzakdoeken in de wasmand beland. Met als resultaat, dat de pijn in de kaakholtes aardig verdwenen is. De algehele slapte echter nog niet.

De training met de "Krasse knarren" liet ik schieten. Daarmee zou ik meer kapot maken dan opbouwen. Derhalve was mijn enige uitje vandaag een fietsrit naar IJshal De Vliet, waar ik de reguliere training van de IJVL in combinatie met buitenschoolse sport.

Het uitzicht op de oude boerderij aan de overzijde van de Vliet in de avondschemering zag er zo uit.
Ik maakte er een rustige training van. Voor mezelf dan. De kinderen werden flink aan het werk gezet.

Het zakdoekje leggen liet ik vandaag maar achterwege. Dat zou niet op prijs worden gesteld.....