Hagel in de Horsten

Met de nieuwe Mizuno hardloopschoenen aan fietste ik met de harde wind tegen naar Den Deyl, waar ik om half met Hans Boers had afgesproken voor een rondje om en door "De Horsten".
Het was bewolkt, maar droog, toen ik van huis vertrok, maar dat veranderde weldra op het moment, dat we door de Erik Hazelhoff Roelfzema tunnel aan de westzijde van de A44 waren aanbeland.

Ter hoogte van het gemeentehuis van Wassenaar begon het te spetteren. Langzaam maar zeker ging dit over in gewone regen. Bij de tunnel bij de voormalige dierentuin van Wassenaar zagen we de lucht donkerder worden, waarna op de Horstlaan de hemelsluizen wagenwijd open gingen.

Doordat we de stormachtige wind hier half in de rug hadden, was het nog prima te doen, ook al werden we langzaam maar zeker doorweekt van de vele regendruppels.

Bij de achteringang van "De Horsten" werden we getrakteerd op hagel. En dat was geen hagelslag!

Zo kreeg een doodgewone hardlooptraining toch nog iets heroïsch. Een training voor bikkels. Vooral, toen we halverwege "De Horsten" een zware donderslag hoorden.

Het mag dan de eerste te natte maart sinds 2008 zijn, het begrip "Maartse buien" bleek nog steeds te bestaan. Voordat we het koninklijke landgoed verlieten was de zon doorgebroken en werden we getrakteerd op een prachtig beeld. De beuken aan weerszijde van het pad vol plassen, waarover we liepen, hadden kletsnat schors. Door het felle zonlicht schitterden de beuken helemaal!

Nu pas kwamen de wandelaars weer tevoorschijn. Via de hoofdingang aan de Papelaan verlieten we "De Horsten". Ook al was het zaterdagmiddag, we waren niet één andere hardloper tegengekomen. Maar ja, het was ook een hardlooptraining voor bikkels.