Natuurkundeles

Vanmorgen fietste ik om half 9 met mijn vrouw naar de Vondellaan, waar ik met de "Krasse knarren" de gebruikelijke piramide van 125 rondjes af zou werken in de Leidse IJshal.
Bij de ingang stond een groep middelbare scholieren. Onder hen zag ik Myrthe, die ik als kind een drietal jaren schaatsles heb gegeven. Zij gingen naar de binnenbaan, wij naar de buitenbaan. Daar was het ook behoorlijk druk met een twintigtal "Krasse knarren" en een handvol losse schaatsers.

Op de binnenbaan kregen de scholieren natuurkundeles. Met verschillende snelheden moesten ze op een bepaald punt remmen. Daarna werd de remweg gemeten.

Dit inspireerde één van de "Krasse knarren". Hij wilde tijdens de serie van 25 rondjes, waarbij ik vlak reed met 23 kilometer per uur, de wetten van de zwaartekracht wel eens uitproberen. Bij het uitkomen van de bocht ging hij onderuit om schuin over de buitenbaan naar de boarding aan de overzijde te glijden. Door de lange remweg was de meeste vaart weg toen hij tegen de boarding aankwam.

Met een snee net boven de bovenlip kwam hij van het ijs af. Met een op maat geknipte tape werd het bloeden gestelpt. De dienstdoende E.H.B.O.-er wist te melden, dat ze dit in het ziekenhuis tegenwoordig met lijm doen.

De "Krasse knarren" zouden de "Krasse knarren" niet zijn, als daar grappen of grollen over gemaakt zouden worden. Wat dat aangaat is het soms goedmoedige Schadenfreude.

Na het geslaagde natuurkundige experiment met de zwaartekracht, dat eindigde bij de zegeningen van de medische wetenschap, kwamen de "Krasse knarren" in vergadering bijeen om onze bijdrage aan de wetenschap grondig te evalueren.

Als simpele mensen zijn we immers in staat om  de natuurkundige experimenten eenvoudig uit te leggen.


Op weg naar huis fietste ik in het herfstzonnetje naar de bouwplaats van IJshal "De Vliet".

Daar kon ik vanaf de tribune van voormalige voetbalvereniging Leidsche Boys weer wat foto's maken. Ruim een jaar na de eerste paal ziet het er nu zo uit.

Een van de basisregels van de natuurkunde is meten is weten. Thuis deed ik dat dan ook. Mijn bloeddruk was 115 om 66. De Nobelprijs voor natuurkunde zal ik er niet mee winnen, maar ik was er dik tevreden mee.