Aad

Vanmorgen ben ik naar mijn zus Bets gefietst om haar wat steun te geven na het overlijden eerder deze maand van haar man Aad. Ze waren 61 jaar getrouwd. Ik kan me de bruiloft in "Ons Huis" in Nieuw-Vennep nog goed voor de geest halen. Vooral Trini Lopez werd veel gedraaid.


Aad verdiende de kost als vrachtwagenchauffeur. Aanvankelijk op buitenlandse ritten, later gewoon in Nederland. Eén rit had fataal af kunnen lopen. Bij het Zwarte Water sloeg in een winterstorm de veerpont tussen Zwartsluis en Genemuiden, waarop hij zat, om. Aad kon niet zwemmen. Hij redde zijn leven door zich drie kwartier in het ijskoude water aan de vlaggenmast van de boot vast te klampen.

Jaren later schaatste ik zelf over het Zwarte Water naar Zwartsluis.

Die schaatstocht verliep ook niet geheel naar wens en had ook fout af kunnen lopen.
In zekere zin kun je zeggen, dat Aad vanaf die overtocht in de jaren '60 in blessuretijd leefde. Dat paste wel bij deze voetballiefhebber en Ajax-fan. 

De laatste jaren van zijn leven tobde Aad met zijn gezondheid. Een aantal keren lag hij op het randje. Wij zeiden: "Aad lijkt wel een Duitser. Hij komt altijd in de laatste minuut terug!"
Behalve begin deze maand. Na een laatste strijd is Aad vredig ingeslapen.
Bets en Aad hebben met hun kinderen en kleinkinderen een goed en gezellig leven gehad en er samen met volle teugen van genoten. 
Aad, rust in vrede.