Elfstedentocht

Nadat we gisteren met 160 kinderen op de 3 banen in IJshal De Vliet al een record hadden gevestigd met het vakantieschaatsen, gingen we daar met 180 kinderen redelijk dik overheen.



Met 35 kinderen evenaarden Aad Kleijweg en ik het record van afgelopen maandag. Fietsend naar de nieuwe kunstijsbaan aan de Marie Diebenplaats was het fris, maar zelfs op klomphoogte kwam het niet tot temperaturen onder nul.

Hoe anders was het exact 28 jaar geleden, toen ik op 3 januari samen met Jaap de Gorter op eigen houtje de Elfstedentocht met veel wilskracht heb volbracht.

Hiermee stond voor mij het thema van vandaag vast: de Elfstedentocht. De 35 kinderen moesten eraan geloven. We begonnen met 10 rondjes rijden, waarbij ik als kopman het vrij lage tempo aangaf. Als je een lange afstand schaatst, moet je rustig beginnen.
Daarna kwam de wind erbij. De ene kant op had je de wind in de rug, de andere kant op had je juist tegenwind. We moesten onze houding en de slag aanpassen aan de wind.

De volgende hindernis doemde op: bruggen. een vijftal rondjes moesten kinderen bukken voor plastic stokken, die als brug fungeerden. 
Bij natuurijs ontkom je niet aan klûnen. Dit kun je het beste doen door als een pinguïn te lopen. Je hebt met de schaatsen schuin naar voren de meeste stabiliteit. Over de rubber matten liepen we een meter of 50 heen en weer.
Op de terugweg pakte ik 2 plastic rendieren op, waartussen een tweetal stokken tussen het gewei als lage brug fungeerde. Hier hielp bukken niet. Er moest gekropen worden. Uit eigen ervaring weet ik, dat je daar in Fryslân niet aan ontkomt!
Ook aan de veiligheid op het ijs werd gedacht. De 8 rozen op de curlingbaan konden prima fungeren als wak. Ik ging erin liggen en riep "Help, help!"

En daar kwamen de eerste kinderen doodgemoedereerd aangeschaatst. Op natuurijs zouden zij zo in het wak gereden zijn. We legden uit, dat ze op hun buik er naar toe moesten kruipen en dan met een stok mij eruit konden slepen door een treintje liggende schaatsers te vormen. Daarna konden ze in viertallen op één van de rozen oefenen.
In viertallen gingen we schaatsen aan de stok, nadat we eerder in tweetallen elkaar hadden opgesleept en ontdekt hadden, dat je als je dan samen schaatst, je harder gaat dan alleen.
Tot slot reden we in een langgerekt peloton een zevental rondjes om uiteindelijk met zijn allen hand in hand over de finish te komen op de Bonkefeart.

De 35 kinderen hadden deze Elfstedentocht volbracht!