Roemenië uit, Siebe en Ana thuis

In de pers stond de avond in het teken van de voetbalwedstrijd van Oranje tegen Roemenië. Voor ons was de thuiskomst van Siebe en Ana een stuk belangrijker.
Hoe belangrijk ik de kwalificatiewedstrijd vond?

Ik ben gewoon gaan schaatsen in de Leidse IJshal.
Het is Herfstvakantie en het was druk en niet druk tegelijk. Bij aankomst stond de hele aankomsthal vol. Er was veel jeugd, die kwam schaatsen. Het was echter rustiger op de buitenbaan, doordat veel vaste klanten niet aanwezig waren.
Doordat je wat meer ruimte had, kon je goed op techniek schaatsen. Hier begon ik mee, met de verbeterde bijhaal op het rechte eind en het goed zijwaarts afzetten met rechts in de bocht.
Het leuke van schaatsen is, dat als je je technisch verbetert, je ook harder gaat. Ik reed 3 kwartier onafgebroken op kop van de snelle groep. Er waren een paar individuele schaatsers, die mij gedubbeld hebben, maar voor de meesten lag mijn tempo hoog genoeg. Anders had iemand anders de kop wel overgenomen.
"Ben je bij de dokter van Armstrong langs geweest?", vroeg een schaatser na afloop aan mij.
"Nee", antwoordde ik geheel naar waarheid: "Ik heb hechtere contacten met Fuentes."
En dat klopt: Ana komt uit Fuentes in het prachtige Asturias.

Vanavond zouden Ana en Siebe op Schiphol landen, nadat ze naar de bruiloft van een nicht van Ana waren geweest.
Om kwart over 11 ging de telefoon. Ada en ik fietsten naar station De Vink, waar we hen oppikten, doordat ze met zware bagage waren aangekomen. Ze hadden veel zaaigoed voor de volkstuin meegekregen. Dat wordt weer een rijke oogst volgend jaar.
Bij het schaatsen moet ik op 16 december al oogsten bij de 1000 rondjes van Leiden.

Met de conditie zit het wel goed en technisch gaat het ook beter. Toch valt er nog wel het nodige te verbeteren.

Wierd Wagenmakers zei me, dat ik het hupje in de bocht er nog moet proberen uit te krijgen: "Dat komt, omdat je onzeker bent over je linkerbeen. Dan ga je te snel over op je rechterbeen."
Rustig rijdend achter de technisch mooi rijdende Fries lukte het al wat beter om langer op links te staan. Want diep in mijn hart weet ik, dat Wierd volkomen gelijk heeft. Er valt nog genoeg aan me te verbeteren. En dat is het leuke van schaatsen: je bent nooit uitgeleerd!

Dat geldt trouwens voor het hele leven!